Gedicht voor Sijmen | Nooit gedacht, maar toch gezegd…

Na onze oproep ‘Vaderdag zonder jou’ mailde Nicole den Hartog ons het volgende bericht over haar man Erik en haar zoontje Sijmen.

Neuroblastoom bij Sijmen

“Twee dagen na de geboorte van zijn broertje Jitse, bleek ons zoontje Sijmen ernstig ziek te zijn. Hij was toen twee jaar en drie maanden. Na anderhalf jaar behandeling bleek het voor hem niet zo te mogen zijn. Ruim drie jaar geleden overleed hij aan neuroblastoom kinderkanker.

Onderstaande gedicht schreef mijn man Erik een jaar na het overlijden van Sijmen. Ik vind het nog steeds zo prachtig en open en eerlijk en zo confronterend. Hij schreef het recht uit zijn hart. De foto koos hij destijds voor bij zijn gedicht. Ik stuur het jullie nu -twee jaar later- in voor Vaderdag. Als eerbetoon aan mijn man en zoontje.”

Gedicht voor Sijmen | Nooit gedacht, maar toch gezegd…

Precies een jaar geleden
heb ik het gezegd
Ik had nooit gedacht
dat ik het ooit
mijn mond uit zou kunnen krijgen
Dat ik zoiets
Tegen mijn eigen kind
zou kunnen zeggen
Maar toch
heb ik het gezegd

En ik meende het
Uit de grond van mijn hart
Uit het diepst van mijn wezen
Omdat ik van je hou
Omdat ik het je gunde
Omdat ik je wilde behoeden
Omdat ik wist
dat het nooit meer beter zou worden

Je geest was zo sterk
maar je lijf was op
Opgevreten
Murw gebeukt
Je kon niet meer
En daarom
heb ik het gezegd

Ga maar jongen
Het is goed zo