Gabriëlle: ‘Zo verdrietig als zij was om mijn kind, zo blij was ik met dat van haar’

In de uitzending van Ik mis je ontmoet presentatrice Marleen Stelling de zussen op de begraafplaats. Christien draagt Joah in haar armen, terwijl Gabriëlle een slaapliedje afspeelt voor Mees, die daar begraven ligt.

Neefjes in wording

“Joah en Mees zijn met elkaar verbonden”, vertelt Christien. De neefjes worden één dag na elkaar geboren. Dat Christien en Gabriëlle tegelijk zwanger zijn, verbaast hen niet. Hun levens liepen altijd gelijk op. “Toen we het nieuws met elkaar deelden, begonnen we meteen te fantaseren: twee jongetjes van dezelfde leeftijd – die gaan samen spelen.”

Ernstige hartafwijking

Bij de elfwekenecho van Gabriëlle blijkt dat er iets aan de hand is met haar zoontje. “We werden naar het ziekenhuis gestuurd voor allerlei onderzoek. Daaruit bleek dat Mees een ernstige hartafwijking had.”

‘Vanaf dat moment leefde ik tussen hoop en vrees’

“Mijn man en ik besloten meteen om voor Mees te vechten. Ik dacht: ‘Dat is mijn kind. Ik ga voor hem door het vuur.’ Ik heb veel gebeden tot God – met Hem is alles mogelijk. Daar hield ik me aan vast.”

“Omdat ik niet wist of Mees zou blijven leven, hechtte ik me tijdens de zwangerschap heel sterk aan hem. Ik zong graag liedjes voor Mees, en wist precies waar hij op reageerde. We maakten veel contact met elkaar.”

Het werd té stil

“Mees was een beweeglijk jongetje - maar ineens werd het stiller. Richting de dertigste week voelde ik dat er iets misging. In het ziekenhuis werd dat bevestigd. De artsen zagen overal vocht om zijn lijfje, dat zijn hartje niet meer kon wegpompen. Toen werd er tegen ons gezegd: dit is een aflopende zaak.”

'Er is een plekje voor jou in de hemel'

“Toen ik in de tuin zat, voelde ik nog één laatste trapje. ‘Oh, je bent er nog’, zei ik tegen Mees –  want dat had ik niet verwacht. Ik zei dat hij mocht stoppen met vechten. Dat er een plekje voor hem is in de hemel. Daarna heb ik hem losgelaten. Een uur later had ik een echo-afspraak – en bleek Mees niet meer in leven. Het was zijn afscheidstrapje geweest.”

De bevalling van Gabriëlle

“Tijdens de bevalling liet ik me expres niet verdoven”, vertelt Gabriëlle. “Ik wilde alles ervaren, want dit was het laatste stukje van Mees dat ik nog kon voelen. Dat was heel heftig, maar ook mooi. Ik beviel van een prachtig jongetje – met alles erop en eraan. Hij had een wipneusje en leek vooral op zijn vader. Mees zag er ontspannen uit toen hij werd geboren. De artsen konden zien dat hij geen pijn had geleden.”

Twee kindjes, één leven

Christien wil graag bij de bevalling van haar zus aanwezig zijn. Maar dat kan niet – ze is op dat moment zelf ook aan het bevallen. De zussen zien elkaar achteraf via een videogesprek.

“Ik zat met Mees in mijn armen, een overleden kindje. Christien hield Joah vast, een levend kindje”, vertelt Gabriëlle. “Ik heb me daar wel schuldig over gevoeld – dat ik had wat zij ook zo graag wilde”, voegt Christien eraan toe.

Alleen maar liefde

“Mensen vragen weleens of ik jaloers was op mijn zus. Dan zeg ik nee: want zo verdrietig als zij was om mijn kind, zo blij was ik met haar kind. We voelen alleen maar liefde en steun bij elkaar.”

Benieuwd hoe Gabriëlle omgaat met het verlies van haar zoontje Mees - én wat voor bijzonder nieuws ze met Marleen deelt?

Bekijk de aflevering zondag 3 augustus om 11.30 uur op NPO2, of op jouw moment via NPO Start.