Frans Duijts praat geregeld met zijn overleden vader: 'Ik heb het idee dat ik antwoord van hem krijg’

“Mijn vader was 68 toen hij overleed, maar hij heeft geleefd als iemand die 150 is geworden. Hij genoot van het leven. Hij was een amicale man, die voor iedereen open en klaarstond en gaf zijn laatste euro aan de mensen om hem heen. Hij had plezier als een ander ook plezier had. Dat laatste heb ik van hem geërfd.

Mijn vader had een sloopbedrijf en ik ben DTA: deskundig toezichthouder asbestsanering. Ik ben sloper, en in de weekenden zing ik. Als achtjarig ventje wilde ik de grootste sloper van Nederland worden. Mijn vader zei: ‘Jongen, kijk maar hoe ver je kunt komen met je muziek, slopen kan altijd nog.’

Frans Duijts: 'In de klep van de kist stond een afbeelding van het Laatste Avondmaal. Dat wil ik later ook'

De band met mijn vader is pas op latere leeftijd echt hecht geworden. Ik was toen een jaar of zestien. Mijn vader was een harde werker. Ik weet niet beter of hij was aan het werk. In 2002 viel ik tijdens mijn werk door een asbestdak heen, 10 meter naar beneden. Toen realiseerde mijn vader zich: ik kan mijn kinderen verliezen. Vanaf toen zijn we pas echt vrienden geworden. Papa, mijn grootste vriend én mijn grootste fan.

Ik deelde alles met hem. Als ik nieuwe schoenen ging kopen, wist mijn vader ervan. Er ging geen dag voorbij of we hadden elkaar aan de telefoon of we zagen elkaar.

Cognacje

Op een dag voelde mijn vader zich niet lekker. Hij wist meteen: het is klaar. Zijn lichaam was op. Zijn organen stopten ermee. Hij liet de familie komen, ik was op dat moment bij hem. Onze familie is heel hecht. Ik ben 2,5 dag bij hem gebleven. Ik heb hem zijn laatste adem heb zien uitblazen. Hij is niet alleen gegaan. Degenen die hij het liefst had, waren bij hem. Zijn wens was bij zijn overlijden met iedereen een cognacje te doen. Elk jaar, een aantal keren per jaar, trouwdag, verjaardagen, drinken we nog steeds een cognacje en proosten we op pa.

In de klep van de kist waarin hij lag, stond een afbeelding van het Laatste Avondmaal. Dat wil ik later bij mijn uitvaart ook. Een grote Amerikaan waar die kist in gaat, een laatste groet langs huis en dan rusten.

'Ik ben regelmatig bij het graf. Even overleggen met el padre'

Ik praat nog steeds met mijn vader. Alles wat ik doe, houd ik tegen die man aan. Hij heeft een heel mooi graf, en ik ben daar regelmatig. Even overleggen met el padre. En op de een of andere manier heb ik altijd wel het idee dat ik een soort van antwoord van hem krijg. Vaak wordt het wel bekrachtigd door mijn zussen en mijn vrouw en mijn moedertje. Die zeggen dan precies hetzelfde. Soms ben ik weleens eigenwijs. Zonder dwarsliggers geen spoor, hè.

Als ik een lied zou opnemen dat echt specifiek over mijn vader zou gaan, zou ik dat denk ik niet uitbrengen. Wel laten horen aan de familie, maar niet wereldkundig maken. Een stukje in mijn ziel kijken mag soms, maar dit is zó dichtbij. Ik schaam me niet voor mijn tranen, maar ik moet wel kunnen presteren en mijn strot moet niet dichtslaan.”

Bekijk hier de hele aflevering van De Kist met Frans Duijts

Waarom koos Frans na het overlijden van zijn vader voor een maagverkleining? Wat was de impact van zijn val van 10 meter naar beneden, en hoe blikt hij terug op de overval op zijn ouders? Bekijk hier de complete aflevering van De Kist met Frans Duijts:

Beluister hier de podcast met Frans Duijts: