Blog Sanne | Opruimen of niet?
13 januari 2021 · 08:17
Update: 5 februari 2025 · 10:57
Blogster Sanne komt op zolder een aantal dozen tegen die na de verhuizing nog niet zijn geopend. Ze vindt de moed om de dozen op te maken, maar weet nog niet wat ze tegen komt.
Bij mij op zolder staan een aantal dichte dozen. Ze zijn al meerdere keren met ons mee verhuisd zonder dat ze geopend zijn. De zolder wordt verbouwd en er groeit een meisje in mijn buik: tijd om spullen te sorteren en de dichte dozen te openen.
Ik wil Roos bewaren
Ik ga de dozen langzaam door. Spullen van Roos, spullen die mij herinneren aan Roos. Maar ook spullen die herinneren aan de periode dat Roos ziek was. Roze gevlochten mandjes waar ik haar medicijnvoorraad in deed. Knuffels die dienden als troost en talloze beterschapskaarten.
Wil ik dit bewaren? Ik pak een doos en laat de spullen door mijn handen gaan. Van de periode dat Roos ziek was wil ik niet veel bewaren. Ik wil Roos bewaren, wie ze was. Niet haar ziekte, want de ziekte was niet Roos.
‘Van de periode dat Roos ziek was, wil ik niet teveel bewaren’
Ik maak een herinneringsdoos met haar belangrijkste spulletjes. Ik haal er paar babykleertjes uit voor het meisje in mijn buik en sorteer wat kleding voor het goede doel. En dan is het even genoeg.
Stomme schoenen
Na de dozen duik ik mijn eigen kast in. Ik zie die schoenen staan, ze zijn nog als nieuw. Hoewel ze goed lopen, trek ik ze al jaren niet meer aan. Ik heb ze gekocht in Rotterdam, in de periode dat Roos zo ziek was. Met die schoenen aan mijn voeten heb ik uren naast haar bedje gestaan.
Na het overlijden van Roos belandden de schoenen weer in de kast. Te goed om weg te doen, maar ik wilde ze niet meer aan. Ze schreeuwden de herinneringen aan die weken in Rotterdam. Nu zie ik ze weer staan. En ik besluit: ze gaan weg.
‘De schoenen schreeuwen herinneringen aan de ziekte’
Ik denk terug aan de dag van de begrafenis. Ik weet nog dat ik die dag voor mijn kledingkast stond.
Wat trek ik aan? Wat trek ik aan, als moeder die haar kind begraaft?
Welke jurk gaat er daarna ongenadig de prullenbak in? Het werd een groene.
Spullen die teveel herinneren: ik kon ze niet meer aan.
Ik ruim de spullen op
En zo doe ik meer en meer spullen in de doos. Wanneer de spullen door mijn handen glijden, ruim ik voorzichtig aan wat emoties op.
De herinneringen gaan niet weg en de emoties uiteindelijk ook niet. Maar ik wil ook niet steeds alles opnieuw beleven. En ruimte maken voor nieuwe. Nieuwe herinneringen met een meisje in mijn buik.
En Roos, ze zal altijd bij ons blijven. Ze zit in ons hart en in mijn dromen als ik mijn ogen sluit.
Meest gelezen
- Coen stapt uit het leven, Charlotte zoekt haar weg vooruit
Na het verlies van Coen blijft zijn zus Charlotte achter met veel vragen. Ondanks haar verdriet probeert ze de draad weer op te pakken en het leven te omarmen.
Coen stapt uit het leven, Charlotte zoekt haar weg vooruit
- 21 jaar vocht Freek voor een volwaardig leven – tot het niet meer ging
Gevangen in je eigen lichaam
21 jaar vocht Freek voor een volwaardig leven – tot het niet meer ging
- Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Sanne Koopman uit 'Op de spoed'
Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Lees ook
- Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
In de uitzending
Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
- De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
Hoe nabestaanden de kist van hun dierbaren vormgaven
De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
- Blog Bianca | 'Wat ik het meest mis, is niet wat mensen denken'
Blog Bianca | 'Wat ik het meest mis, is niet wat mensen denken'
Ontvang bemoedigende artikelen & verhalen in je mailbox
We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.
Lees onze privacyverklaring.