Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Blog Dieke – Mijn spiegel

24 juli 2018 · Leestijd 4 min

Dieke’s zoon Jesse is nog geen vijf jaar oud als zijn vader overlijdt. Dieke is bang dat deze gebeurtenis haar zoon zal beschadigen, maar ze ontdekt dat hij juist degene is die haar laat zien dat het goedkomt met hem én met haar.

Vijf jaar is ‘ie. En hij heeft in zijn korte leventje al meer meegemaakt dan menig volwassene. Vaak was ik bang dat alles wat er speelde hem zou tekenen, of erger, zou beschadigen.

Vader met Alzheimer

Isa en Jesse
Isa en Jesse.

Jesse was bijna 5 toen Dirk overleed. Hij heeft Dirk niet gekend zonder alzheimer en was zich steeds vaker bewust van het feit dat het bij ons thuis anders ging dan bij een ander. Gelukkig kijkt een kind voorbij de ziekte, naar de persoon, en was de liefde voor zijn vader altijd onvoorwaardelijk.

Ik zag natuurlijk wel dat het bij ons thuis niet de meest optimale situatie was voor jonge kinderen. Door mijzelf voor een deel weg te cijferen deed de situatie gelukkig geen afbreuk aan de band die de kinderen met hun vader hadden.

‘Ondanks zijn ziekte, gaf Dirk gaf onze kinderen heel veel liefde’

Ik heb het ook nooit als oneerlijk gezien dat mijn kinderen een zieke vader hadden, want hij gaf ze heel veel liefde. Dat hij op andere fronten niet altijd goed functioneerde, dat zagen onze kinderen niet. Het oneerlijke aan de situatie was dat zij uiteindelijk hun vader verloren.

Kind zijn

Het was de kunst om Jesse kind te laten zijn in omstandigheden die vaak meer dan dat van hem vroegen. Hij moest zich vaker even alleen redden, sneller zelfstandig worden. Hij voelde zich al snel verantwoordelijk voor bepaalde zaken waar een kind zich geen zorgen over zou moeten maken. Hij maakte zich om mij, vroeg zelfs wanneer ik iemand ging zoeken die mij kon helpen. Maar hij was ook bezig met wie de klusjes in huis moest doen, of we nog wel geld hadden als papa niet meer werkte en hij wilde keer op keer de bevestiging dat ik weer terugkwam als ik wegging.

Alle zeilen bijzetten

In de moeilijke tijd die volgde na het overlijden van Dirk, voor Jesse, Isa en mij, moesten we alledrie alle zeilen bijzetten om als gezin een nieuwe balans te vinden met de rollen die daar bij horen. Op een plek waar daarvoor nauwelijks sprake was van balans. Het is nog elke dag keihard werken en soms gaat het even fout, maar steeds vaker zie ik de bevestiging dat we de goede kant op gaan.

‘Jesse heeft zich staande gehouden in een tijd waarin alles onzeker was’

Jesse groeit met de dag terug in de rol van kind, waar hij hoort. Hij wordt weer speelser, maakt zich minder zorgen en krijgt weer steeds meer vertrouwen in het feit dat ik er ben en blijf. Voor hem en zijn zusje.

Maar bovenal zie ik dat het goed gaat door wie Jesse is. Hij heeft zich staande weten te houden in een tijd waarin alles om hem heen onzeker was. En natuurlijk heeft alles wat hij heeft meegemaakt zijn sporen achter gelaten en moest hij sneller groot worden dan mij lief was, maar juist in de afgelopen tijd is hij gegroeid.

Sterk en veerkrachtig

Hij is sterk, veerkrachtig, pienter en gaat qua uiterlijk met de dag meer op zijn vader lijken. Hij doet het geweldig op school, laat zich door niemand van zijn doelen afhouden, wordt steeds opener en is gewoon (altijd al) fijn gezelschap. Dwars door alles heen is mijn kleine grote zoon opgestaan en is hij een voorbeeld voor mij geworden. Hij voelt mij feilloos aan, en spiegelt mijn stemming en gedrag. Zo weet ik ook door Jesse of het goed gaat met mij. Met zijn vijf jaar is híj degene die mij laat zien dat het goed komt met hem én met ons.’

Geschreven door

Dieke Broersma

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--