Sigrids broer Dieter komt om het leven door tragisch ongeluk

“Ik was aan het werk, ik had net pauze gehad toen ik het hoorde”, vertelt zus Sigrid (24) over die bewuste dag. Een telefoontje van haar vader brengt haar het verschrikkelijke nieuws. “Dieter was met een tractor op dat terrein gras aan het maaien. Waarschijnlijk reed hij net te dicht langs de vijver. Daardoor kantelde de tractor en raakte hij eronder bekneld. Hij kon er niet onder uit komen en is verdronken”, legt Sigrid uit. Door het bericht van haar vader zakt de grond onder haar voeten weg. “Het voelde als een klap in mijn gezicht. Ik was vol ongeloof: is het écht waar?”

Ingestort

Veel tijd om de klap te verwerken, krijgt ze niet. Door de grote schok zijn zowel haar vader als haar oudste broer onwel geworden. “Ik, mijn broer Jan en mijn vriend zijn rechtstreeks doorgereden naar het ziekenhuis. Nadat mijn vader ons had gebeld, stortte hij in en is hij buiten bewustzijn geraakt. Ook mijn oudste broer lag in het ziekenhuis: door de schrik kreeg hij een heftige epilepsie-aanval. Ik was even bang dat ik hen ook nog kwijt zou raken…”

Gelukkig mogen zowel haar vader als haar oudste broer dezelfde dag nog naar huis. “We wilden Dieter zo snel mogelijk zien. Hij lag er mooi bij. Net alsof hij lag te slapen en zo weer wakker kon worden”, herinnert Sigrid zich. De familie kiest ervoor om Dieter in zijn ouderlijk huis op te baren. “Dat vonden we een fijn idee. Ik weet nog goed dat mijn vader zei: “Dieter is nu op zijn wereldreis gegaan. Hij is de trap naar boven aan het bewandelen, naar Jezus toe.”

Bijzondere band

Sigrid had een bijzondere band met haar jongste broertje. “Dieter was een hele vriendelijke, spontane jongen. Hij betekende nét iets meer voor mij dan mijn andere broers”, legt ze uit. Dat heeft te maken met de intensieve zorg die ze al die jaren voor hem heeft. “Hij had een mentale beperking. Daardoor had hij veel structuur nodig en moest je hem soms als het ware aan de hand meenemen. Omdat mijn ouders uit elkaar gingen toen Dieter 2,5 jaar was, nam ik veel van die ‘zorgrol’ over. Als er iets was op school, belden ze mij. Zo ben ik vaak met hem mee op pad geweest.” Ook gaan ze regelmatig – vergezeld door de andere broers– samen een biertje drinken in het café of naar een festival toe.

Moeilijk

Dat Dieter er niet meer is, is voor Sigrid en haar familie maar moeilijk te bevatten. “Het is nu ruim acht maanden geleden. Je zou graag terug willen gaan naar hoe het voor zijn ongeluk was, maar dat kan niet. We zullen hiermee verder moeten leven”, realiseert Sigrid zich. “Als broers en zussen kunnen we er iets beter mee omgaan dan onze papa. Voor hem is het extra zwaar: een vader hoort zijn kind niet naar het graf te brengen.”

Graag buiten

Wat de rouwverwerking nog moeilijker maakt, is de wetenschap dat Dieter niet op slag dood was. “Eerst vertelden ze ons dat hij er niks van meegekregen had. Later werd dat bijgesteld: hij is zich dus er bewust van geweest dat hij verdronk. Dat vinden we heel moeilijk.” Toch is er voor de familie ook een troostende gedachte. “Zijn geest is naar boven vertrokken op een plek waar hij gelukkig was”, vertelt Sigrid. “Dieter was ontzettend graag buiten. Hij was net afgestudeerd aan de tuinbouwschool en had zijn eerste vakantiebaantje op zijn oude stageplek. Hij vond het heerlijk om in de tuin te werken.”

“Hij overleed op een plek waar hij gelukkig was”

Overal bij betrekken

Om met hun verlies om te gaan, proberen Sigrid en haar familie Dieter overal zoveel mogelijk bij te betrekken. Zo versieren ze bij bijzondere gelegenheden zijn grafsteen. “We willen dat hij erbij is”, legt Sigrid uit. Dus stond er met Kerst een boompje bij zijn graf en hing er met carnaval een carnavalsmasker over zijn grafsteen. “Soms vinden mensen het gek dat we dat doen, maar het geeft ons steun.”

Nieuw leven

Ondanks de rouw is er ook een lichtpuntje: na een eerdere miskraam is Sigrid nu acht maanden zwanger. “In maart 2016 heb ik een miskraam gehad. Anderhalve week na Dieters overlijden was ik weer in verwachting. Daar zijn we heel blij mee, maar het voelt ook dubbel. Eén van ons is weggevallen, maar er is ook nieuw leven. Ik heb het idee dat God dat leidt.”

Thuis, op de kast, staat een foto van Dieter naast de urn van Sigrids eerder overleden kindje. “Ik heb het gevoel dat Dieter en ons ongeboren kindje nu samen in de hemel zijn. Er is leven na de dood, daar geloofde Dieter ook in. Als het mijn tijd is, zie ik ze allebei weer terug.”

Bang dat ook deze zwangerschap niet goed verloopt, is Sigrid niet meer. “In het begin vond ik het heel spannend: zou deze zwangerschap wel goed verlopen? Maar ik weet dat hij daarboven is en over ons waakt. Hij geeft kracht aan ons ongeboren kindje en kijkt toe of alles goed verloopt. Daar ben ik van overtuigd.”

Auteur: Janet Freriks