Gedicht | 'Ik wou dat ik mijn rouw kon dragen als een jas'
Hoe zou het zijn als iedereen aan je kan zien dat je rouwt? Maakt dat het rauwe gevoel dragelijker? Dichter Rivke vraagt het zich af nadat ze haar oma verliest, met wie ze een innige band had.
"Oma Co kon ontzettend genieten van kleine dingen. Ze is voor mij een voorbeeld van doorzettingsvermogen en veerkracht. Zelfs in haar laatste dagen kon ze nog veel grapjes maken en was ze scherp van geest," vertelt Rivke. Als haar oma overlijdt, schrijft Rivke onderstaand gedicht.
Gedicht
Soms zou ik willen dat ik mijn rouw kon dragen
Als een dikke winterjas
En dat iedereen dan meteen zou weten
Wat er was
Want zonder rituelen en symbolen
Blijft al dat verdriet keurig verscholen
Ik wou dat ik mijn rouw kon dragen
Als een jas
Zodat een tegemoetkomer
Er dan niet per se naar vraagt
Maar ik in diens ogen lees:
Ik zie wat je draagt.
Over de schrijver
Rivke van Collem (20) is dichter en illustrator, en student Psychologie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen.
Disclaimer
Bovenstaand gedicht en afbeelding is met toestemming van Rivke overgenomen. Kopiëren, verspreiden en elk ander gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de schrijver.
Lees ook over:
Laatste foto | ‘Lynn had zin in haar operatie, in het ziekenhuis was ze de prinses’
Lees ook over:
