Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Sharita (38) verliest haar partner: ‘Mijn lichaam hunkerde naar intimiteit’

21 juli 2022 · Leestijd 6 min

Wanneer je partner overlijdt, komt daar ook het verlies van intimiteit bij - die je exclusief met elkaar deelde. Sharita (38) raakt tweeënhalf jaar geleden haar man kwijt en ook zij ervaart deze leegte. “Ik snakte naar een stevige, mannelijke arm om mij heen.”

“Daan en ik leerden elkaar kennen via een datingsite. Op een dag reed ik na mijn ochtenddienst naar Amsterdam om koffie te drinken bij hem thuis. Daan was zo verlegen. Later sms’te ik hem: ik wil best nog wel een keer afspreken, maar dan moet je wel even wat meer zeggen.”

Het is omstreeks 2009 en de start van het liefdesavontuur van Sharita en Daniël. Haar uitgesproken karakter en zijn terughoudende aard kenmerkt de relatie die ontstaat.

Veilige haven

Sharita en Daniël kunnen hun geluk niet op. Nadat het stel acht jaar lang probeert een kindje te krijgen, blijkt Sharita opeens op natuurlijke wijze zwanger. Wanneer dochter Ferline (5) een half jaar oud is, raakt Sharita ook nog eens opnieuw in verwachting van Marylin (4).

Daniël en Sharita komen beiden uit een Jehovah’s Getuige gezin, zonder dat zij dit in eerste instantie van elkaar wisten. “Ik heb nooit een goede basis gehad, een veilige haven,” vertelt Sharita. “Daan betekende mijn wereld. We waren elkaars steun en toeverlaat. We kregen bij elkaar de liefde die we thuis zo ontzettend gemist hadden.”

Daniël kent thuis weinig warmte. “Zijn ouders spraken met hem nooit over gevoelens en verlangens. Hij had daarom ook veel moeite met intimiteit. Voor mij was dat lastig; ik kan daar juist enorm van genieten. Daan vond complimentjes geven bijvoorbeeld ook moeilijk. Dat maakte mij weleens onzeker, van: ben ik niet leuk of sexy genoeg?”

Eindelijk compleet

Daniël kampt intussen al langer met benauwdheid. Hij gaat naar het ziekenhuis omdat hij denkt aan een longembolie, deze heeft hij al eens eerder gehad. “De dokter stuurde hem door naar de Eerste Hulp, waar ze een MRI-scan maakten. Die zag er niet goed uit.”

Uit de MRI-scan blijkt uiteindelijk dat Daniël longkanker heeft. “Ik stortte in, ik dacht: dit mag niet zo zijn, we zijn eindelijk compleet! De kinderen waren net 1 en 2 jaar oud,” vertelt Sharita.

Toch houdt het stel hoop op een positieve afloop. “De longarts bracht ons goed nieuws: als de chemo- en immunotherapie aanslaan, kan Daan nog jaren mee.”

In de tussentijd verandert er iets in Daniël. “Daan werd enorm emotioneel, zo kende ik hem totaal niet.” Sharita schiet vol en vertelt: “Hij zei: ‘Ik heb je enorm te kort gedaan, ik wou dat ik je meer intimiteit had kunnen bieden. Ik had je vaker complimenten moeten geven en een arm om je heen moeten slaan.”

Hoewel Sharita en Daniël emotioneel naar elkaar toegroeien, is het door de ziekte niet meer mogelijk om lichamelijk intiem te zijn. “Ik droeg de volledige zorg over Daan. Je bent mantelzorger en daarmee niet meer gelijkwaardig aan elkaar. Ook kon hij dit conditioneel niet meer aan.”

Mannenknuffel

Op 4 december 2019 pakken Daniël en Sharita samen cadeaus in voor pakjesavond, als Daniël ineens in elkaar zakt. De reanimaties baten uiteindelijk niet, Daniël overlijdt in het ziekenhuis, op 48-jarige leeftijd. “Uiteindelijk bleek het om een embolie in zijn hart te gaan.”

Na het overlijden van Daniël schiet Sharita in de overlevingsmodus, om het gezin draaiende te houden. “Mijn kinderen gaven mij de kracht om door te gaan. Ik heb zoveel mogelijk geprobeerd het dagelijks leven weer op te pakken, voor hen.”

Uitvaart

Intussen beleeft Sharita – die als doktersassistente werkt - drukke tijden door de coronacrisis. “Na een tijd begon ik de intimiteit en seks erg te missen. Je bent weduwe, moeder, zorgverlener – oftewel: je hebt oog voor iedereen, maar je bent voor niemand exclusief degene waarmee de liefde wordt gedeeld.”

De behoefte aan lichamelijk contact is voor Sharita niet op andere manieren te vervullen. “Een mannenknuffel is toch heel anders dan een vrouwenknuffel. Ik snakte naar een stevige, mannelijke arm om mij heen, naar hoe een man ruikt.”

Explosie aan hormonen

Een half jaar na het overlijden van Daniël, ontmoet Sharita haar nieuwe vriend Raymond. Het opnieuw aangaan van een intieme relatie is lastig. “Daan kende mijn lijf, ik heb twee keizersneden gehad. Ik voelde mij daar in het begin heel onzeker over bij Raymond.”

foto Sharita en Raymond
Sharita met haar nieuwe vriend Raymond, op de bruiloft van haar beste vriendin – juli 2022.

Wanneer Sharita voor het eerst seks heeft met Raymond, brengt dit zowel positieve als negatieve emoties naar boven. “De eerste keer voelde alsof ik iets stiekems deed, alsof ik Daan aan het bedriegen was. Ik moest zelfs een beetje huilen. Niet in het bijzijn van Raymond, dat vond ik ook weer gek.”

Toch is Sharita lichamelijk en geestelijk toe aan de intimiteit. “Mijn lichaam hunkerde er gewoon naar. De eerste keer seks voelde dan ook als een explosie aan hormonen.”

Sharita vindt een manier om met haar verwarrende emoties om te gaan. “Ik zeg altijd: praten is beste therapie. Raymond had veel begrip voor mijn gevoelens. Ik kan wat dat betreft alles met hem bespreken, ook over Daan.”

Positiviteit

Inmiddels wonen Sharita en Raymond samen en is Sharita begonnen met een opleiding tot allround massagetherapeut. “Ik zie zoveel ellende in de zorg en ik merk dat ik daar steeds minder goed tegen kan. Ik ben op zoek naar meer positiviteit.”

In gedachten is Daniël – die zelf als allround timmerman werkte - nog altijd dichtbij Sharita. “Als Daan een hele dag hout had gezaagd, rook hij zo lekker. Als ik nu langs een zagerij kom, dan blijf ik expres even staan om die geur op te snuiven. Dan schieten alle herinneringen door mijn hoofd, aan onze tien prachtige jaren samen.”

Mis jij ook een overleden dierbare, en wil je graag jouw verhaal vertellen voor een artikel op de Ik mis je-website? Mail dan jouw verhaal en evt. een foto naar ikmisje@eo.nl.

Blog Charlotte | ‘Wie ben ik zonder Koos?’

Lees ook over:

Blog Charlotte | ‘Wie ben ik zonder Koos?’
Tattoo | 'We hadden nooit verwacht dat het zo snel zou gaan'

Lees ook over:

Tattoo | 'We hadden nooit verwacht dat het zo snel zou gaan'

Tekst: Rosa Hordijk

Met dank aan Esther Cohen.  Zij schreef samen met Gemma Boormans het boek 'Huidhonger, Als je alleen bent na scheiding of verlies van je partner'.

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--