Ivana's beste vriend (27) komt om in een brand: 'Ik praatte mezelf aan dat ik zijn dood kon voorkomen'
Meisjesmeisje Ivana ontmoet per toeval de alternatieve David. Ze zijn direct een eenheid, ondanks hun enorme verschillen. De ongewone vriendschap neigt soms naar liefde, tot een dramatisch voorval ervoor zorgt dat dit nooit kan gebeuren.
“Ik zie hem nog zitten,” begint Ivana. “In zijn eentje aan de bar, gebogen over zijn glas bier. Heel donker, halflang haar. Ik had dat toen nooit gedaan, alleen aan een bar zitten. Ik vond het wel interessant.”
Ivana, met haar meisjesachtige verschijning, valt zelf nogal uit de toon in dit alternatieve rockcafé. Eigenlijk zou ze bij haar vriendengroep moeten zijn nu. Maar achterop de fiets bij één van hen, raken ze de groep kwijt en maken een tussenstop in deze kroeg. En daar zit David, aan de bar.
Fiets aan de muur
“Ik zei hallo. Hij keek op en zei niks terug. Hij had me denk ik al afgeschreven vanwege mijn uiterlijk,” vertelt Ivana half lachend. “Toen zei hij: ‘Er hangt hier een fiets aan de muur, wil je die zien?’ Ik vond het heel random, maar ging mee. Achteraf bleek dit een test van hem, om te kijken of ik openstond voor andere dingen. Anders had hij geen energie in me gestoken.”
Verschillende werelden
Ze praten de hele avond en wisselen nummers uit. De dagen erop sms’t Ivana met David tot ze ver over haar bundel is. “Al snel vormden we een eenheid, terwijl we qua persoonlijkheid en interesses niet verder uit elkaar konden liggen.”
'David zat in een skatecafé terwijl ik Hello Kitty spaarde'
Want David trekt zich niks aan van wat mensen vinden, terwijl Ivana wakker ligt als ze denkt dat iemand haar niet mag. Hij: Groot liefhebber van indierockband The National. Zij: nummer 1 Taylor Swift-aanbidder. “Extreem girly was ik, altijd met mijn haar gekruld, een jurkje aan en hakken. David zat in een skatecafé terwijl ik Hello Kitty spaarde.”
En daar zit nou juist de onweerstaanbare aantrekkingskracht van deze ongewone vriendschap. “Onze werelden waren zó verschillend dat we van elkaar wilden leren. Er was geen oordeel, alleen interesse.”
Liefdesverklaring
Maar speelt hier niet meer dan alleen vriendschap? Ja, al komt het maar niet van de grond. In een dronken bui doet David wel eens een liefdesverklaring. “Maar ik nam deze nooit serieus,” zegt Ivana. “Deels omdat hij zich wel vaker sterk uitdrukte – het boeide hem immers niet wat anderen vonden – en deels omdat ik zelf zo onzeker was. Hoe kon iemand mij echt zo leuk vinden? Ik geloofde het niet.”
Dus wuift Ivana het weg en geniet van hun verrassende contact, zoals om de beurt samen elkaars favoriete films kijken, ’s avonds laat naar Volendam rijden omdat ze allebei nog wakker zijn of op Schiphol in de aankomsthal vol enthousiasme doen alsof ze iemand opwachten. “Vaak dacht ik wel: zou hij me vanavond gaan zoenen?”
Dat gebeurt niet. De vriendschap blijft sterk, maar de liefdesverklaringen nemen af en beiden krijgen een relatie.
Onder druk
Ivana is aan het werk als David appt. Hij wil graag samenkomen om wat dingen te bespreken. “Ik reageerde nog niet. Hij bleef maar appen, contact zoeken.” Doe even rustig, denkt Ivana. “Ik wilde wat ruimte en voelde me onder druk gezet, al bedoelde hij het niet zo.”
“Een dag later dacht ik: wat zit ik nou stom te doen? Natuurlijk wil ik David zien en spreken.” Dus stuurt ze hem een bericht.
Bericht
Die avond zit Ivana zit thuis op de bank. Ze heeft net een salade gemaakt en zet deze neer als haar telefoon piept. Een bericht, van Davids broertje: “Ik heb slecht nieuws, David is vannacht overleden.”
Er woedde een brand in de studentenflat waar David woonde. Aangestoken voor het verzekeringsgeld, zo blijkt later. David zat vast in het trappenhuis en is gestikt in de rook. Hij is de enige die de brand niet overleeft.
“Toen ben ik blijkbaar de tuin ingelopen en gaan schreeuwen,” vertelt Ivana, alsof ze er zelf niet bij was. Een buurman vraagt nog over de schutting of alles oké is. Maar niks is oké. Ivana loopt terug naar binnen en vanaf dat punt weet ze weinig meer.
Zombie
“Midden in de nacht ben ik naar zijn flat gereden.” Dat weet Ivana nog wel. “Niemand vond dat ik kon rijden nu, maar ik moest. Als een zombie stond ik daar, bij zijn flat.” Een beveiliger stapt uit zijn auto en zegt dat ze hier niet mag zijn.
'Is hij door mij met een afgewezen gevoel overleden?'
Ivana vertelt hem wat er op deze plek gebeurd is met haar beste vriend. “Hij schrok heel erg, hij wist niet dat er iemand was overleden.” De beveiliger loopt naar zijn auto en pakt wat eten en drinken voor Ivana. Hij zegt niks, vraagt niks. “Dat raakte me enorm. Dat hij gewoon in stilte bij me bleef staan. Dat flesje drinken heb ik lang bewaard.”
Wat als
In de maanden na Davids dood ondergaat Ivana een wervelstorm aan afschuwelijke gedachten. Wat als ze meteen had gereageerd op Davids bericht? “Ik praatte mezelf aan dat ik zijn dood had kunnen voorkomen.” Dag in dag uit denderen de details door haar heen. “Hij was de belangrijkste persoon in mijn leven. Is hij door mij met een afgewezen gevoel overleden? Met verdriet?”
Doe normaal
Veel therapie, medicatie en een liefdevolle moeder die alles uit handen laat vallen, helpen Ivana uit deze negatieve spiraal. Het schuldgevoel ebt weg. “En op momenten dat het nog wel kwam, hoorde ik David zeggen: ‘Doe normaal, dit gaat niet om jou.’ Ik moest dit loslaten.”
En dat lukt, al draagt Ivana David de rest van haar leven mee. Letterlijk, middels een tatoeage, figuurlijk door over hem te blijven praten. Ze is inmiddels gelukkig getrouwd en “een ander persoon dan vroeger. Niet meer somber of depressief.”
Samenkomen
Davids ouders en broertje spreekt Ivana regelmatig. “Ik kan uren met hen praten, dan voelt het sterk alsof David erbij is. Zijn vader vertelde dat hij ooit aan David vroeg: ‘Waarom werd het nooit iets tussen jou en Ivana?’ En toen zei David: ‘Dat hoef ik niet af te dwingen of te overhaasten. Dat gaat ooit komen en dan gaat het vanzelf.’ Heel mooi, want dat dacht ik ergens ook.”
Wie wel bij elkaar zijn gekomen: de grote muziekliefdes van David en Ivana. In 2020 maakten Taylor Swift en indierockband The National samen een album. “Wie had dat ooit gedacht? En toch, dit omschrijft precies de relatie tussen David en mij. Zo ver uit elkaar, dat we moesten samenkomen.”
Lees ook over:
Nadja’s man werd vermoord: Op de straatstenen liggen de geboortekaartjes die hij wilde posten
Lees ook over:
Inez’ dochter wilde leven, maar verloor de jarenlange strijd tegen anorexia
Geschreven door
Tara
