Blog Monique | ‘En dan zie ik dat kleine, onbevangen meisje weer even’

22 november 2023 · Leestijd 3 min

· ·

Met drie kinderen, waarvan twee pubers, gaat het soms even tekeer bij Monique thuis. Op een avond ontstaat er een discussie met dochter Dominic. “Ze vraagt me hoe papa gereageerd zou hebben, als ze zo tegen mij had gesproken.”

Het is al weken onrustig bij ons thuis. Of liever gezegd, gezellig druk.

'Het is onrustig bij ons thuis'

Met twee pubers in huis en een negenjarige die steeds mondiger wordt, is het een bedrijvige boel. De middelste en de jongste clashen dagelijks waarbij ze elkaar uitdagen en irriteren. Om daarna weer samen te gamen.

De oudste gaat veel zijn eigen gang maar als hij thuis is, zoekt hij de andere kinderen op. Gezellig met z’n allen op de bank klieren, net zolang tot er eentje boos naar boven gaat.

Mondig zonder moeite

In de avond heb ik een discussie met Dominic. Sinds kort komt ze goed voor zichzelf op, iets waar ze eerder moeite mee had. Maar tegenwoordig ben ik haar oefenmateriaal. Enerzijds geniet ik ervan dat ze zo mondig wordt, anderzijds bewaak ik mijn grenzen en ontstaat er regelmatig een moment van gedoe. Ze is echt vijftien. Ze kan soms niet met mij, maar ook niet zonder mij.

Steeds vaker durft ze ook nukkig te doen tegen Bas. Een goed teken eigenlijk, maar niet altijd makkelijk. En hij is een softie als het om haar gaat, beschermend en liefdevol.

Klein en onbevangen

Bij het naar bed gaan vraagt ze hoe papa gereageerd zou hebben als ze zo tegen mij had gesproken. Ik vertel haar dat hij waarschijnlijk boos op haar was geworden.

'Ze herinnert zich niet veel meer, ze was pas vijf toen hij stierf'

Ze herinnert zich niet zoveel meer, ze was vijf jaar toen haar papa stierf. En toch herinnert ze zich wel zijn opgetrokken wenkbrauw als ze brutaal deed. Of dat hij achter haar aan rende op de trap en dat ze dan de kieteldood kreeg tot ze niet meer kon stoppen met lachen. Kleine, maar hele belangrijke herinneringen.

Ik zie dagelijks dat ze haar papa mist, vooral in de kleine dingen. En op die momenten dat de oudste op de bank ploft en gaat klieren, is ze de eerste om mee te doen en te stoeien. Gewoon een broer-zus ding, maar dan wel met een diepe herinnering aan vroeger.

En dan zie ik dat kleine, onbevangen meisje weer even.

Blog Monique | 'Mam, hoe wist jij dat papa die ochtend dood zou gaan?’