Gedicht | 'Jij snapt mij'
Wat is het fijn om bij anderen herkenning te vinden als je rouwt. Dat de ander uit ervaring begrijpt hoe en waarom jij je op een bepaalde manier voelt. Rosalie schrijft hierover in haar gedicht 'Jij snapt mij'.
Jij snapt mij
Na zo lang zoeken
Bleek je zo dichtbij
Jij begrijpt het gemis, de eenzaamheid
Jij snapt als geen ander
Het oneindige verdriet in mij
Jij begrijpt mijn dagelijkse worsteling
Van verder zonder jou
Van ‘wat als’ en ‘had ik maar’
Gezegd hoeveel ik van je hou
Jij begrijpt de stap vooruit
En weer twee terug
Want dan denk ik weer aan jou
En gaat door-met-leven me veel te vlug
Jij begrijpt het muurtje om me heen
Waar ik mij verscholen houd
Zullen we hem samen slopen
Als je me vertrouwt
Je legt de woorden in mijn mond
Ook al kennen we elkaar maar net
Ik denk dat ik durf te zeggen
Jij snapt mij
Samen hebben we een stap gezet
Over Rosalie
Rosalie verloor in 2021 een goede vriend. Sindsdien schrijft ze gedichten over rouw, verlies en het leven met een chronische ziekte.
Disclaimer
Bovenstaand gedicht is met toestemming van Rosalie overgenomen. Kopiëren, verspreiden en elk ander gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de schrijver.
Lees ook over:
Gedicht | 'Ik kan met jou lachen, terwijl je er niet meer bent'
Lees ook over:
