Blog Jurgen | 'Ik ben in 2023 niet zo bang voor wat er komen gaat’
December is voor het gezin van Jurgen een maand vol mooie en verschrikkelijke herinneringen: de maand waarin hun dochter en zusje Luna overleed. Hoe beleeft Jurgen deze tijd vijf jaar na haar dood? En durft hij vooruit te kijken naar 2023?
December is weer voorbij. Een maand die we snel willen vergeten en ook weer niet. De laatste maand dat Luna bij ons was in 2017. De laatste maand waar we nog vele mooie herinneringen aan hebben, maar ook een maand vol momenten die je je ergste vijand niet toewenst.
'Een uitvaart, een kistje, een plek voor je laatste afscheid'
Het definitieve einde dat in zicht kwam, de worsteling met de dood. Een vreselijke strijd had Luna gestreden maar toch op voorhand al verloren. De maand dat we in een week tijd nog zoveel dingen moesten regelen. Een uitvaart, een kistje, een plek voor je laatste afscheid. Als ik hierop terugkijk na vijf jaar snap ik niet dat we als gezinnetje dit zo harmonieus en zonder twijfel hebben geregeld.
Luna’s sterfdag
Vijf jaar later herdenken mijn vrouw, dochter Senna en ik Luna in Nederland ver bij onze dierbaren vandaan. De sterfdag van Luna is weer een dag waar ik al weken tegenaan hik en die, hoe gek het misschien ook klinkt, wel mee viel. Ik postte mijn jaarlijkse brief naar Luna weer op social media op het tijdstip dat Luna overleed en daarna deden we waar we op dat moment zin in hadden. Geen strakke planning voor de dag verder, en leven in het nu. Onze telefoons uit en herinneringen ophalen aan Luna.
Oudjaarsdag
Zeven dagen later is het oudjaar, de dag dat Luna voor de laatste keer lijfelijk aanwezig was in ons midden. De dag dat we ‘s morgens op tijd opstonden om Luna in haar kistje te leggen en om 9.00 naar het crematorium te rijden. Dit is echt zo’n dag dat ik voel dat mijn energielevel naar het dieptepunt zakt. Ik ben in beweging maar het kost zóveel moeite om enig geluk of moois te zien op deze aardkloot.
'Ik weet dat het echt gemeende wensen zijn'
Tien voor twaalf in de avond ga ik nog snel met onze twee Franse bullen naar buiten om ze te laten plassen, om daarna snel weer naar binnen te duiken alvorens de ‘beste wensen’ en ‘al het goede voor 2023’ mijn telefoon bereiken als goed bedoelde berichtjes. Ik weet dat het echt gemeende wensen zijn, maar het voelt alsof de teller weer op nul staat qua emotionele gebeurtenissen die in 2023 weer gaan voorbijkomen. Ik ben dit jaar niet zo bang voor wat er komen gaat, eerder bedacht op wat er komen gaat.
Trots en andere dingen
De afgelopen vijf jaar hebben we altijd dingen gepland waar we echt naar toe werkten, maar waarna we meteen weer in een gat vielen. Dit jaar hebben we maar één doel, en dat is samen herinneringen maken en werken aan onze toekomst. Senna heeft wat dat betreft wel mijn jaarmotto voor 2023 bepaald: Live by the Sun – Love by the moon. ‘Leef nu het kan en heb lief wat je hebt’ is mijn interpretatie.
'Leef nu het kan en heb lief wat je hebt'
Misschien moet ik toch maar eens die spreuk op een mooi plekje laten zetten op mijn lichaam? Senna wil Luna‘s naar-bed-gaan spreuk ‘trots en andere dingen’ laten vereeuwigen. Dus ik ga maar eens bellen naar onze kunstenaar wanneer hij tijd heeft om wat mooie teksten te vereeuwigen op ons menselijke canvas.
Heb ik toch een momentje om naar toe te leven dit jaar.
Lees ook over:
Blog Jurgen | 'Nog steeds wil Tazz naar Luna's slaapkamertje'
Lees ook over:
Column Liesbeth Rasker | ‘Om 1 over 12 begint een jaar waarin zij nooit heeft geleefd’
Geschreven door
Jurgen van Riel
