‘De kerstboom zetten we niet meer neer sinds Lucas (15) overleed’
De allerlaatste december die Lucas beleeft, is magisch. Samen met zijn broer en ouders, Corine en Eric, viert hij het leven. Het gezin is zielsblij, want Corine is net schoon verklaard. De zware periode waarin ze werd behandeld tegen borstkanker ligt achter hen, maar dan slaat het noodlot toe.
Corine: “Er viel een last van ons af toen we eindelijk goed nieuws kregen. Na een lang traject van chemokuren, bestralingen en een operatie was mijn kanker weg. We besloten als familie alles te doen waar we van hielden, zoals naar Disneyland gaan.”
Gezellig en creatief
“Vele weekenden brachten we daar door,” vult haar man Eric aan. “Aan het einde van het jaar kochten we altijd een paar schitterende kerstballen met Disney-karakters erop.”
Lucas tuigt de sprookjesachtige boom ieder jaar op met deze Disney-kerstballen. Kerstmis is zijn feest, want dan is iedereen samen. Lucas houdt van gezelligheid en is creatief. Hij heeft veel vrienden, zit bij de schoolkrant en later wil hij regisseur worden.
Het gezin beleeft mooie feestdagen. Ze kijken uit naar het jaar dat voor hen ligt. Maar dan, op een dag in februari, slaat het noodlot plotseling toe.
Flinke knul
Corine: "Als Lucas blij was, liep hij lichtvoetig op zijn tenen door het huis. Zo ook die ochtend. Lucas maakte zijn huiswerk en vroeg of ik kon meten hoe lang hij was. Zijn hele leven zette ik met potlood een streepje boven zijn hoofd op de muur. Toen ik zag dat hij al 1 meter 77 was, dacht ik: wat ben je toch een flinke knul.”
Een uur later is alles anders. Lucas vergaat van de hoofdpijn. Als hij zijn trui uittrekt, parelt het zweet van zijn borst en rug. Alle alarmbellen gaan af bij zijn ouders.
Met spoed naar ziekenhuis
Eric: “We wisten dat we snel moesten handelen omdat er iets verschrikkelijk mis was. In plaats van 112 bellen, hielpen we Lucas in de auto om hem met spoed naar het ziekenhuis te rijden.”
“Lucas was altijd positief, zelfs toen. Hij sprak ons moed in en zei: ‘Rustig maar, ik kan best lopen’. Maar dit lukte niet. Ik moest hem in de auto tillen,” vertelt Eric.
Op de spoedeisende hulp raakt Lucas in coma. Iedereen is vol ongeloof. Lucas, een kerngezonde jongen, blijkt getroffen door een hersenbloeding. Niemand weet dat hij lijdt aan AVM, een zeldzame aandoening waarbij de aansluiting tussen slagaders en aders misvormd is.
Strijden voor leven
Met loeiende sirenes wordt Lucas overgebracht naar het Sophia Kinderziekenhuis, waar hij in een vijfenhalf uur durende operatie strijdt voor zijn leven.
De operatie slaagt. Hoopvol wachten Corine en Eric aan het bed van hun zoon totdat hij ontwaakt. Corine: “Lucas zag eruit als een slapende prins die we alleen maar wakker hoefden te kussen."
'Lucas zag eruit als een slapende prins die we alleen maar wakker hoefden te kussen'
"Vrienden stuurden spraakberichten in de hoop dat hij zou bijkomen en mijn vader, die sportmasseur is, masseerde hem om zijn spieren soepel te houden. Maar wat we ook probeerden, Lucas kwam niet bij.”
Naarmate de dagen voorbijgaan, neemt de kans dat Lucas wakker wordt af. Corine en Eric blijven hopen op een wonder. Corine: “Iedere ochtend als ik tegen Lucas zei: ‘Goedemorgen, schat,’ zag ik op de monitor zijn hartslag omhoogschieten.”
Nooit meer ontwaken
Als Lucas een maand in coma ligt, wordt bekend dat hij nooit meer zal ontwaken. Corine en Eric zijn in shock. Het voelt alsof de wereld onder hun voeten wordt weggeslagen. Eric: “Op de intensive care, bij Lucas, daalde het besef in. Het leek alsof Lucas ook wist dat hij zou sterven. Hij zag er ineens intens vermoeid uit.”
De dagen erop komt iedereen afscheid nemen. Vrienden, leraren en familie staan aan Lucas’ bed. Eric: “Zelfs zijn hond Timo was er. Eigenlijk mogen dieren niet op de intensive care komen, maar er werd een uitzondering gemaakt. Die twee waren stapelgek op elkaar.”
Hand op hart
Als de beademing wordt gestopt, blijft Lucas op eigen kracht ademen. Corine houdt haar hand op het hart van haar kind. Na een uur voelt ze dat het stopt met kloppen.
Als Lucas is overleden, laten Corine en Eric hun zoon geen moment alleen. Ze slapen naast hem als hij opgebaard ligt in de woonkamer. Hond Timo legt nog een laatste keer een bal naast zijn hand.
'Afscheid nemen van je kind is onmogelijk'
Na de uitvaart volgt er geen afscheid. Dat is onmogelijk, volgens Corine. “Ik voel zijn bezieling. Met alles wat ik doe, is Lucas erbij, en ergens ook weer niet… Het besef dat onze jongste zoon nooit ouder wordt dan 15 doet verschrikkelijk veel pijn.”
Corine koestert iedere minuut die ze met Lucas doorbracht. Het zware jaar waarin ze kanker had, is haar nu extra dierbaar. Corine: “Het klinkt misschien vreemd, maar de periode waarin ik ziek was, zie ik nu als de mooiste tijd van mijn leven. We waren als familie toen zo close en op elkaar aangewezen.”
Optimisme en kracht
“Lucas heeft me destijds verbaasd met zijn optimisme en kracht. Hij was er stellig van overtuigd dat ik zou genezen. ‘Komt wel goed, mam,’ zei hij met het volste vertrouwen. En toen mijn haar uitviel door de chemobehandelingen, wreef hij zachtjes over mijn hoofd.”
Wanneer het verdriet Corine teveel wordt, denkt ze terug aan die tijd. “Het was Lucas allergrootste wens dat ik in leven zou blijven. Ik kan daarom niet anders dan doorgaan, voor Lucas en onze oudste zoon Samuel, en natuurlijk voor Eric.”
De herinneringen aan hun vrolijke, creatieve zoon geven Corine en Eric kracht om verder te kunnen. Wanneer weten ze niet, maar op een dag zullen ze de kerstballen van Lucas ophangen. Zijn Disney-boom zal weer stralen.
'Ik mis je' TV
In de kerstaflevering van ‘Ik mis je’, uitgezonden op 22 december 2023 om 16:21 op NPO1, vertelt Corine over Lucas.
Lees ook over:
8 tips: de kerstdagen doorkomen als je rouwt
Lees ook over:
Blog Monique | ‘De lege plek aan tafel, tradities die veranderd zijn. Met Kerstmis wordt het allemaal zichtbaar'
Geschreven door
Sonja Brekelmans
