Gedicht Catharina | 'Uit handen'
Met ALS neem je steeds een beetje meer afscheid van het leven. Van de kracht in je handen tot de mogelijkheid om adem te halen. Niet alleen voor degene die aan deze ziekte lijdt, maar ook voor de dierbaren om hen heen is het een zware weg van afscheid van degene zoals ze die altijd kenden. De herinnering aan hoe iemand was is dan wat troost geeft.
Uit handen
Ik zag het leven zomaar
uit je handen vallen
Beetje bij beetje
Langzaam, maar zeker
Veel te snel
Handen die hun
kracht verloren
En alles wat je
had verworven
Het staan op eigen benen
Je ruimte en beweging
Alles moest je
uit handen geven
En je kreeg het
niet meer terug
Het ging zo vlug
Ik zag je gaan toen
zelfs je adem
werd ontnomen
en sindsdien droom ik
Dan zie ik niet
je lichaam dat bezweek
Maar je hart dat
vleugels kreeg
Over Catharina
Als kind is schrijven al een belangrijke verwerkingsvorm voor Catharina de Riet-Neven. Ze studeerde songwriting en werkt nu als creatief coach en muziekdocent. Op haar 35e verliest ze haar broer en soulmate Kees door een ernstig auto-ongeluk. Vlak na zijn overlijden in 2019 schrijft ze haar ervaringen op in een dagboek.
Disclaimer
Bovenstaand gedicht is met toestemming van Catharina overgenomen. Kopiëren, verspreiden en elk ander gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de schrijver.
Lees ook over:
Gedicht Catharina | Zo leef ik ons samen verder
Lees ook over:
3FM-dj Wijnand Speelman: ‘Dat wil iedereen toch? Dat je net als Anjo de wereld een beetje mooier achterlaat’
Geschreven door
Catharina de Riet - Neven
