Hedy d’Ancona: ‘Je leeft nog een beetje zolang mensen je herinneren’
Pijn en verlies hebben ex-politica Hedy d’Ancona (83) en beeldhouwer Maja van Hall (82) getekend. Nu beide verder leven zonder de aanwezigheid van hun man is hun vriendschap intensiever. Ze praten samen over rouw en over de plek die verlies inneemt in hun levens.
Ruim anderhalf jaar geleden overleed Aat Veldhoen, de man van Hedy. In de eerste periode na zijn overlijden zat ze, naar eigen zeggen, ‘helemaal niet zo in de put’. De dood voelde nog als iets tijdelijks. D’Ancona: ‘Tot je je begint te realiseren dat het onomkeerbare toch echt onomkeerbaar is. Hij is weg. Voorgoed weg.’ Een hartverscheurende gedachte noemt ze het in het interview van de Volkskrant.
Langzaam vertrekken
De rouw die Hedy beschrijft, is bij vriendin Maja al aanwezig terwijl haar man, Eylard van Hall, nog leeft. Hij is dementerend en verblijft in een verpleeghuis. Na een huwelijk van meer dan zestig jaar ziet van Hall haar man nu ‘langzaam vertrekken’. Eigenlijk, zegt Maja, is ze nu al aan het rouwen: ‘Eylard, de echte Eylard, is er niet meer’.
Al eerder rouwde Maja om het plotselinge overlijden van hun 7-jarige dochter Eva. Het noemen van haar naam doet Maja nog veel pijn: ‘Het is alsof het gisteren gebeurd is’. In de tijd na het overlijden van hun dochter probeerde Eylard haar te troosten, vertelt ze. Maar verdriet is zo persoonlijk, dat het volgens haar juist voor afstand kan zorgen. Als die afstand er dan is, kan je die maar beter aan elkaar gunnen, meent van Hall.
Hereniging
Graag had ze gehad dat ze troost kon halen uit de gedachte aan een hereniging met haar dochter. Maar dat kan ze niet: ‘Ik geloof daar niet in’, zegt Maja. Hedy reageert dat ze juist helemaal geen troost zou willen halen uit de gedachte dat ze Aat weer gaat zien: ‘Schoonheid bestaat bij de gratie van de tijdelijkheid, van de vergankelijkheid. Ik heb ongekend rijke herinneringen, maar die tijd is voorbij.’
‘Maar’, zegt d’Ancona; ‘Wat ik wel een mooie gedachte vind is dat je eigenlijk nog een beetje leeft zolang mensen jou herinneren.’ Zo is het ook met hun beide mannen. Ze mogen dan wel afwezig zijn, maar door hen te herinneren is hun aanwezigheid voelbaar.
Lees het hele interview bij de Volkskrant
Afbeelding: Hedy d’Ancona als politica in 1981 © Nationaal Archief
