Gedicht | Gegroet
28 april 2020 · Leestijd 1 min
Sommige dingen lijken nooit te veranderen: iedere dag de gulle lach en de opgestoken hand van je lieve buurvouw, die je groet vanachter het raam. Maar op een dag fiets je langs en blijft het raam van de buurvrouw leeg.
Gegroet
vanmorgen was het anders
ik zocht naar het bekende gezicht
naar de zwaaiende hand
maar een gordijn bleef dicht
waar was het grijze hoofd
en de vriendelijke glimlach
de blik van herkenning
die kleur gaf aan je dag
de stoel stond op dezelfde plek
‘t was alsof ik een klap kreeg
dit voelde helemaal niet goed
zo verdrietig, zo akelig leeg
thuisgekomen lag er op de mat
een brief met een zwarte rand
ongerust las ik haar lieve naam
nooit meer die opgestoken hand
Inge Klumper-Eleveld
