Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Na de dood van zijn vrouw vraagt Wondewosen zich elke dag af: Hoe maak ik mijn dochtertje gelukkig?

7 juni 2021 · Leestijd 5 min

Voor zijn grote liefde Corine uit Lunteren verlaat de Ethiopische Wondewosen zijn moederland en familie. Samen krijgen ze een dochter en de tweede is op komst. Maar dan komt Corine door een ongeval om het leven. Wondewosen en zijn dochter van anderhalf blijven samen achter. ‘Ik wilde zo graag oud worden met haar.’

Corine

Wondewosen Haile werkt op zijn 26e als leidinggevende in het hotel van zijn familie in Ethiopië, als er een bijzondere gast incheckt: de Nederlandse Corine (25). De verpleegkundige-in-opleiding loopt stage in het naburige lepra-centrum en maakt meteen enorme indruk op Wondewosen: ‘Een mooie vrouw. Zorgzaam, sociaal. Iemand die open staat voor een nieuwe cultuur en houdt van avontuur.’

Corine en Wondewosen zijn smoorverliefd
Corine en Wondewosen zijn smoorverliefd.

Maar op een dag heeft Corine last van voedselvergiftiging. Wondewosen mag haar verzorgen. ‘Ik bracht haar eten en hield haar gezelschap. Toen ze een beetje opknapte, gingen we samen wandelen en daarna nog wat drinken op ons terras. De avond erna kroop ze opeens bij me op schoot. Ik schrok. “Wat is dit nou opeens?”, dacht ik. Tegelijkertijd was ik ook heel blij. We zoenden.’

‘Voor de liefde liet ik mijn land, familie en vrienden achter.’

Als Corine na een tijdje het hotel verlaat om door Ethiopië te trekken, stuurt ze Wondewosen uit elke provincie een kaartje. En dat blijft ze doen, ook als ze eenmaal terug is in Nederland. De twee zijn inmiddels zo gek op elkaar, dat Corine iedere vakantie bij haar vriend op bezoek komt. In 1998, vier jaar na hun eerste ontmoeting, vliegt Wondewosen met Corine mee naar Nederland om daar samen te gaan wonen.

Wondewosen: ‘Ik had nooit gedacht dat ik in het buitenland zou gaan wonen. Maar voor de liefde liet ik mijn land, familie en vrienden achter. Ik had vertrouwen in Corine en in haar rust. Ze was heel zorgzaam, stond altijd klaar voor andere mensen, kon goed luisteren.’

Dochter Elena

In 2000 treden Wondewosen en Corine in Ethiopië in het huwelijk. Een paar jaar later bevalt Corine van hun dochter, Elena. In het voorjaar van 2003 verhuist het jonge gezin naar een koophuis in Den Haag. ‘We hadden een rijk en netjes leven. We waren echt gelukkig’, herinnert Wondewosen zich.

Corine en Wondewosen trouwen in Afrika
Corine en Wondewosen trouwen in Afrika.

Dan vertelt hij over de dag die alles anders maakt: 13 juni 2003. ‘Het was mooi weer. Ik had gewerkt en reed daarna met Corine en onze dochter naar Lunteren. We zouden daar de verjaardag van Corines vader vieren. Het was een gezellige avond. Tegen tienen gingen we weer naar huis.’

‘Ik was boos en verdrietig tegelijk.’

Als ze op de terugweg door het dorpje Ederveen rijden, worden ze geschept door een andere auto. Achter het stuur zit een dronken jongen van negentien. De acht maanden zwangere Corine overleeft het ongeluk niet.

Wondewosen heeft gekneusde ribben en verwondingen op zijn gezicht. Hun dochter van anderhalf loopt nauwelijks iets op. Ze blijven drie dagen in het ziekenhuis en trekken daarna tijdelijk in bij de ouders van Corine. ‘Ik was boos en verdrietig tegelijk. Ik voelde me eenzaam en was ook angstig. Want hoe moest ik verder met mijn leven en dat van mijn dochter?’

Alleenstaande vader

De eerste drie jaar na het overlijden van Corine blijft de alleenstaande vader onzeker. ‘Elke dag vroeg ik mij af: Hoe moet ik dit meisje gelukkig maken? Hoe ga ik voor haar zorgen? Doe ik het wel goed? Mijn schoonouders steunden mij weliswaar, maar verder stond ik er alleen voor.’

Wat hem helpt in die moeilijke tijd, is zijn geloof in God. Ook vrienden uit de Ethiopische orthodoxe kerk in Rotterdam staan voor hem klaar. Zo lukt het Wondewosen toch om zijn dochter in zijn eentje op te voeden. Op haar achttiende verjaardag geeft hij Elena een groot feest cadeau, met driehonderd gasten. ‘Dat was een overwinning voor mij.’

‘Corines spullen liggen nog op dezelfde plek.’

Inmiddels is Elena negentien jaar en volgt ze een opleiding in de zorg, net als haar moeder. Ze woont met haar vader in het huis in Den Haag dat haar ouders in 2003 kochten. ‘Alles is nog precies als toen. Corines spullen liggen nog op dezelfde plek’, vertelt Wondewosen.

Hoewel het goed gaat met Elena, mist ze haar moeder. ‘We praten veel over haar, kijken naar foto’s en video’s van haar. En Elena leest graag de dagboeken die Corine schreef. Ze schrijft nu zelf ook veel in haar dagboek.’

Wondewosen en Elena op bezoek in Ethiopië.
Wondewosen en Elena op bezoek in Ethiopië.

Afrika

Voor vader en dochter is het contact met de familie in Nederland en Ethiopië erg waardevol. ‘Minstens zes keer per jaar gaan we naar Corines graf in Lunteren en op familiebezoek.’ En om de twee jaar vliegen Wondewosen en Elena naar zijn familie in Afrika. ‘Mijn dochter vindt het daar ook heel fijn.’

Wondewosen is tevreden met zijn leven. ‘Ik kom niets te kort, we missen alleen onze moeder en vrouw. Ik had besloten om oud te worden met Corine. Maar je moet door, voor je dochter. In die zin heeft Elena mij er doorheen gesleept.’

‘Ik heb zin in het laatste stuk van mijn leven.’

Of hij heeft leren leven met het grote gemis? ‘Dat weet ik niet. Maar ik heb wel zin in het laatste stuk van mijn leven. En ik heb nog een wens: Dat mijn dochter huisje, boompje, beestje krijgt. En dat ik opa word.’

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--