Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Desiree was 3 toen ze haar moeder verloor: ‘Het maakt me boos als mensen zeggen dat ik er vast niets meer van weet’

8 juli 2020 · Leestijd 7 min

Desiree (31) is pas 3,5 jaar oud als haar moeder overlijdt aan de gevolgen van longkanker. Ondanks dat hechtingsproblemen als een rode draad door haar tienerjaren heen lopen, komt ze er pas jaren later in een depressie achter wat het overlijden van haar moeder met haar gedaan heeft.

‘Als iemand nu tegen me zegt: “Je was zo jong, daar weet je vast niets meer van”, komt er stoom uit mijn oren’, vertelt Desiree. ‘Ik kap het gesprek het liefst meteen af. Het is een enorme misvatting dat ik er niets meer van weet.’ Ergens begrijpt Desiree wel dat mensen zo reageren: ‘Ze schrikken als ik vertel dat mijn moeder zo jong overleed, en weten soms niet wat ze moeten zeggen.’

Maar juist het maken aannames helpt volgens Desiree niet. Iemand kan er beter open ingaan en vragen hoe het was om zo jong je moeder te verliezen. ‘Het is in mijn geval namelijk helemaal niet zo dat ik er niets meer over weet’, vertelt Desiree. ‘Het was juist een heel traumatische gebeurtenis, waar ik jaren later nog last van had.’

Sprookje

Al een tijdje lag de moeder van Desiree op een bed in de woonkamer. Op een avond in januari werd het duidelijk dat ze haar laatste adem uit zou gaan blazen, vertelt Desiree. Eén voor één pakt haar moeder Desiree en haar vier zussen vast en zegt dat ze van hen houdt. Hierna gaan de 3,5-jarige Desiree en haar vier zusjes naar een andere kamer in het huis en neemt hun vader afscheid. Desiree: ‘Vanaf dat moment had ik geen moeder meer. Ik had mijn knuffel en mijn duim, dat bood me veiligheid.’

De dagen na het overlijden van Desirees moeder lopen fantasie en werkelijkheid dwars door elkaar heen. De kist die in de woonkamer staat, heeft een zijkant van glas en Desiree en haar zusje huppelen eromheen: ‘Voor ons was het als in het sprookje Sneeuwwitje.’

Het vervolg is niet zoals in het sprookje. Vooral niet wanneer Desiree tien jaar na haar moeders overlijden in de puberteit komt. Het gemis van haar moeder groeit, maar ook de gevolgen van een verlies wat ze eigenlijk niet verwerkt heeft, worden zichtbaar: ‘Ik had zo graag met mijn moeder willen praten en haar willen vragen wat zij op bepaalde momenten zou doen.’

De dag dat Desiree voor het eerst ongesteld werd, kan ze zich nog goed herinneren: ‘Er werd van onderaan de trap geroepen: “Op de verpakking van het maandverband staat hoe het werkt”. Ik verlangde enorm naar iemand die me echt kon helpen en het uit kon leggen. Persoonlijk, niet zoals in het boekje wat ik kreeg.’

Somber

Ondertussen wordt Desiree steeds somberder. Gedichten die ze toen schreef, leest ze nu nog wel eens terug. Het geeft een inkijkje in haar gedachten van toen, treurige en neerslachtige gedachten van een 14-jarige puber. ‘Met de kennis van nu zie ik waarom ik me toen zo gedroeg. Ik had het overlijden van mijn moeder nooit goed verwerkt.’

Als Desiree 21 jaar oud is, belandt ze in een depressie en komt ze bij een psycholoog terecht. Aanvankelijk denkt ze dat haar gevoelens veroorzaakt worden door het beëindigen van de relatie met haar toenmalige vriend. Al snel blijkt dat haar problemen terug te leiden zijn naar vroeger, naar het overlijden van haar moeder.

‘Met de kennis van nu zie ik waarom ik me toen zo gedroeg’

‘Ik dacht dat ik mezelf voorbijliep’, zegt Desiree. ‘Maar ik ontdekte dat ik mezelf helemaal kwijt was en eigenlijk nooit mezelf ben geweest sinds het overlijden van mijn moeder.

‘In de periode na het overlijden van haar moeder had Desiree geleerd dat het normaal was zo min mogelijk verdriet te uiten: ‘Mijn vader uitte zijn verdriet ook niet en ik was deels bezig met het pleasen van hem door op dezelfde manier met mijn verdriet om te gaan. Het zorgde ervoor dat de rust in huis bewaard werd.’

Gesprek

Tijdens de gesprekken met de psycholoog ziet Desiree dat haar vader de spil in het verhaal is. Ze gaat met hem in gesprek over haar moeder en over de periode naar het overlijden van haar moeder. ‘Ik wist eigenlijk niets over mijn moeder. Mijn vader vertelde niets en ik had alleen een fotoboek en een schriftje waar mijn moeder toen ze ziek werd vijf pagina’s in had volgeschreven. Daar moest ik het mee doen.’

Wat haar vader niet wist, was dat Desiree toen al hooggevoelig was. Situaties en spanningen voelde ze ook op haar jonge leeftijd al haarscherp aan. Omgaan met het verlies van haar moeder werd daardoor nog moeilijker. “Mijn vader had nooit gezien hoeveel ik had gestreden met het overlijden van mijn moeder. Hij dacht dat ik omdat ik drie was te jong was om dingen te voelen en dingen te beseffen.”

Coaching

Als Desiree jaren later een opleiding tot kindercoach heeft afgerond, ziet ze bij kinderen waarmee ze werkt dingen die ze herkent uit haar eigen jeugd. Ze ziet kinderen met faalangst en een laag zelfbeeld. ‘Ik vroeg me af: waar kwam dat bij mij vandaan?’ Lang nadenken was niet nodig: ‘Het kwam door het verlies’, zegt ze.

Cursussen en trainingen op het gebied van rouwverwerking bij kinderen zorgden ervoor dat Desiree nu rouwcoach is voor kinderen en jongeren. Zelf heeft ze ook ondervonden wat de gevolgen kunnen zijn wanneer verdriet na het verliezen van een dierbare er niet mag zijn. Haar vader ging het ook zien. ‘Als hij toen wist wat hij nu weet, had hij het heel anders aangepakt.’

‘Als mijn vader toen wist wat hij nu weet, had hij het heel anders aangepakt’

Terugdraaien kan niet, maar het omkeren tot iets positiefs kan volgens Desiree wel: ‘Ik moest door een diep dal heen en kan nu anderen vanuit mijn eigen ervaring helpen’.

Verjaardag

Desiree beseft dat haar verdriet er mag zijn en kan er open over praten. Maar het gemis van haar moeder blijft. Komende zomer wordt ze 32 jaar. De leeftijd waarop haar moeder overleed. Bij de gedachte aan de verjaardag wordt ze onrustig: ‘Het ene moment twijfel ik of ik mijn verjaardag eigenlijk wel moet vieren en het andere moment ben ik ervan overtuigd dat ik alles uit het leven moet halen wat erin zit.’

Die gevoelens zijn tegenstrijdig, rationeel en irrationeel door elkaar. Er zijn momenten dat ze bang is en zich afvraagt of ze het jaar wel doorkomt, om zich vervolgens te realiseren dat die angstgevoelens nergens op gebaseerd zijn. Gevoelens zullen op die manier blijven terugkomen, concludeert Desiree, Maar, voegt ze eraan toe: ‘Daar ben je ook mens voor.’

Tegelijkertijd weet ze dat ze kracht heeft gekregen om verder te gaan en haar leven te herpakken: ‘Ik had in de periode van depressies nooit durven denken dat ik zou gaan werken als rouwcoach, laat staan dat ik er zo gelukkig van zou worden’.

Omdat Desiree geen foto heeft waar ze samen met haar moeder op staat, is voor dit artikel een foto van Desirees moeder (links) in een collage samengevoegd met twee foto’s van Desiree als kind (rechts).

Op haar Instagram-account @grow.coach deelt Desiree gedichten, ervaringen en tips. 

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--