Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Blog Joni | December zal altijd anders zijn

19 december 2019 · Leestijd 4 min

Als Joni nog maar 17 jaar oud is, verliest ze plotseling haar 43-jarige vader door een noodlottig ongeval. Nu, vier jaar later, kan ze met dankbaarheid uitzien naar de kerstdagen. Toch is er ook het besef dat het nooit meer zo fijn zal zijn als toen haar vader er nog was.

‘Het kan niet, het kan gewoon niet. Dit is niet echt’, is het eerste wat ik denk, gevolgd door: ‘Ik ben net getrouwd, hij moet mijn zusjes ook ooit nog weggeven. Hij wordt opa in december, hij is nog zo jong. Dit kan gewoon niet waar zijn.’

Als ik mijn zusjes en mijn moeder zie huilen, besef ik het pas. Besef ik dat mijn vader er echt niet meer is en er ook echt niet meer zal zijn. Onverwacht moeten we afscheid nemen. Ik moet mijn veel te jonge vader begraven. Met mijn, al zo door hem geliefde, dochter in mijn buik.

Intens

Nog steeds zijn er dagen dat ik niet kan geloven dat hij er niet meer is.

Met de jaren lijken de scherpe randjes er een beetje vanaf te gaan, maar op andere dagen lijken ze nog lang niet verdwenen. Op sommige dagen is het gemis van mijn vader, die tegelijk mijn beste maatje was, zo intens.

‘Nog steeds zijn er dagen dat ik niet kan geloven dat mijn vader er niet meer is.’

Op vaderdag, verjaardagen, diploma-uitreikingen van mijn jongere zusjes op de school waar hij een geliefd docent was, de geboortedag van mijn dochtertje, de geboortedag van mijn zoontje, feestdagen.

Stilgezet

Joni als klein meisje, samen met haar vader
Joni als klein meisje, samen met haar vader.

Inmiddels is het alweer vier jaar geleden dat mijn vader heel plotseling is overleden. Elk jaar wanneer de zomer overwaait naar de herfst, word ik iets meer dan in de andere tijden van het jaar stilgezet bij het verlies en het gemis.

Maar zodra december aanbreekt ben ik weer een beetje gewend aan de wintertijd en de winterkou. We gaan richting de feestdagen en overal worden de huizen en de straten versiert met vele lichtjes.

De donkere dagen worden gezellig gemaakt en dat roept de vreugdevolle herinneringen op van de feestdagen met mijn vader.

Feestdagen

Ik bedenk dat in mijn eigen huis, net als vroeger, bijna elke avond de kaarsjes aanstaan. In elk van de seizoenen branden ze. Ze staan voor gezelligheid. Maar in december krijgen ze nog net iets meer waarde dan in de rest van het jaar.

Joni met haar kindjes
Joni met haar kindjes.

Nu we richting de feestdagen gaan steek ik, net als elk jaar, de kaarsjes weer aan. Ik haal de kerstcd’s tevoorschijn, en ik haal de mooiste kerstboom die ik kan vinden in huis. Precies zoals mijn vader en ik dat vroeger samen deden.

Ook dit jaar streef ik naar die gezelligheid en dat warme gevoel.

Ik kijk naar de vreugde in de ogen van mijn kinderen, door diezelfde gezelligheid. Door dat warme gevoel kan ik nog altijd met veel dankbaarheid enorm van deze tijd van het jaar.

‘De maand december zal nooit meer op dezelfde manier gezellig zijn als voorheen.’

Maar al kijkend naar mijn vaders kerstdecoratie in mijn eigen kerstboom en de gezellige sfeer in huis, besef ik toch weer even heel goed dat de maand december nooit op dezelfde manier gezellig zal zijn als voorheen.

Op sommige dagen lijken de scherpe randjes om het gemis, van de mensen waarmee je deze dagen ook zo graag had willen delen, nog lang niet verdwenen.

Geschreven door

Joni Ros

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--