Blog Charlotte | Een nieuw jaar

5 januari 2022 · Leestijd 3 min

· ·

Na een aantal drukke weken voor kerst komt Charlotte tot rust. Maar die ontspanning brengt ook de rouw om haar man Koos naar de oppervlakte. Toch is Charlotte trots als ze terugkijkt op het afgelopen jaar. ‘Op wonderlijke wijze vinden de lichtpuntjes hun weg wel door het donker.’

Het nieuwe jaar is begonnen. Beste wensen worden uitgewisseld. Goede voornemens kunnen uitgesproken worden. Als je er eentje kunt bedenken. Ik ben wel toe aan een nieuwe dosis positiviteit. Blijde mensen die feestelijk elkaar goeds en hoop toewensen.

Adrenalineshot

Een nieuwe frisse doorstart na december. In de aanloop naar kerst was ik druk en wilde ik allerlei dingen afronden op het werk en thuis. De jongens waren plotseling een week eerder vrij. Een grote pot flexibiliteit, omdenken en hulp maakten het mogelijk. En wanneer het leven hectisch is, gaat er bij mij een luikje open met nog meer ideeën en must-do's die ik wil uitvoeren. Een adrenalineshot die het onmogelijke mogelijk maakt. Met in het vooruitzicht een rustige kersttijd op de bank. Kerstvieringen online, met z’n allen kerstfilms kijken, spelletjes doen, lekkere hapjes, lekker naar buiten. Nu is dat als moeder met drie kinderen niet per se heel ontspannen. En je kunt je misschien beter opladen voor de kersttijd in plaats van leegtrekken. Ik snap dat ook. Maar doseren moet ik nog een beetje leren.

Koos

Als kerstavond eenmaal daar is voel ik al snel mijn eerste traan. De rust die ontspanning zou geven, is er. Maar die ontspanning geeft onverminderd ruimte in mijn binnenste aan het verdriet om het hartverscheurende gemis van ons leven zoals het ooit was. Het leven met de geborgenheid van ons gezin inclusief Koos. Kerst brengt mij dicht bij Koos.

Het allermoeilijkste aan deze hartenpijn is dat ik er geen woorden aan kan geven. De verscheurdheid doet alles verstommen. De diepe eenzame kant van rouw. Toelaten en het laten gebeuren helpt mij er doorheen. En ik moet zeggen, ik word er steeds beter in. Aandacht hebben voor mijn pijn. Meeleven. Zonder ruis, zonder kop-op en doorgaan. En op wonderlijke wijze vinden de lichtpuntjes hun weg wel door het donker.

Goede voornemens

Mijn voornemen is om mijn hart te blijven volgen.

En nu is het januari. Vorig jaar besloot ik in het nieuwe jaar meer aandacht te hebben voor mijzelf. Door elke maand wat dagen voor mijzelf te nemen en de rust op te zoeken in de natuur. Dat is gelukt en heeft veel gebracht. Ik ken mijzelf beter dan ik ooit gedaan heb. En ik ben trots als ik terugkijk.

Nu dit nieuwe jaar. Op het nieuws hoor ik in een item dat je vooral niet te hoog moet inzetten met goede voornemens. Geen supermoeilijke uitdagingen. Grootste kans van slagen. Een prima idee. Uitdagingen genoeg zonder ze te benoemen. Mijn voornemen is om mijn hart te blijven volgen. Om dicht bij God te blijven. Om te blijven ontdekken. Te blijven delen. Waar het leven mij ook brengt dit jaar.

Met liefs en hoop, ook voor jou.

Blog Charlotte | ‘Mam, weet je dat het best lastig is om met één ouder op te groeien?’