Blog Bertine | Het is tijd

Het is tijd…

Het is alweer zeven jaar geleden dat we aan het begin van een bizarre tijd stonden. Gelukkig wisten we niet wat ons allemaal te wachten stond. Het was toen een hele koude maand januari en in die maand was het mijn moedergevoel dat mij vertelde dat Daan niet gewoon ziek was. Dat ik mij grote zorgen moest maken, ook al zag de medische wereld dat toen nog niet gelijk. In februari 2012 kreeg Daan daadwerkelijk de diagnose kanker en begonnen we aan een vreselijke reis.

Wereld die kinderkanker heet

Vanaf het begin ben ik gaan schrijven om zo vooral de buitenwereld te laten weten hoe het met ons ging. En natuurlijk vooral hoe het met Daan ging. Inmiddels ben ik al bijna zeven jaar aan het schrijven over een heel heftig leven. Ik ben blijven schrijven om mensen mee te laten kijken in onze wereld, de wereld die kinderkanker heet. Ik heb alles geschreven vanuit mijn gevoel, de woorden kwamen recht uit mijn moederhart.

Vergeten

Na het overlijden van Daan ben ik vooral voor Ik mis je gaan schrijven. Het schrijven gaf mij vaak steun. En ook het feit dat Daan niet vergeten zou worden. Dat ik zijn naam mocht noemen, heel vaak! Inmiddels weet ik dat ontzettend veel mensen Daan in hun hart hebben gesloten, zelfs als men ons niet persoonlijk kende. Hoe bijzonder is dat?

‘De rest van ons verhaal gaan we zelf doen.’

Ik hoop dat ik door het schrijven ook anderen iets gegeven heb, misschien een stukje troost of juist de herkenning. Het is nu tijd om te stoppen met schrijven. We moeten ‘alleen’ verder. Niet meer delen met de wereld. De rest van ons verhaal gaan we zelf doen.

Bijzonder kind

Daan was een ontzettend bijzonder kind. Met zijn down syndroom heeft hij ons juist zoveel gegeven en geleerd. Ik hoop dat ik jullie dat mee mag geven. Alles hoeft niet perfect te zijn, je mag er zijn zoals je bent. Heb lief en respecteer elkaar, dat deed Daan ook!

‘Alles hoeft niet perfect te zijn, je mag er zijn zoals je bent.’

Ik ben dankbaar dat ik Daans mama mocht en mag zijn. Ik mis hem ontzettend en dat gaat ook nooit meer over. Een kind is een stukje van jezelf wat je verliest en dat gaat niet anders worden. We moeten het verlies verweven in ons leven.

De laatste regels

Het is dus tijd voor afscheid. Tijd om de laatste regels met jullie te delen. Zelf heb ik vooral geleerd dat je moet genieten van de kleine dingen. Dat heb ik gelukkig ook vaak met Daan gedaan. Nu zijn het mooie herinneringen geworden en koester ik die.

Bedankt voor het meelezen en vooral ook voor het medeleven.

Lieve groet,

Bertine