Blog Jurgen | ‘Altijd bezig zijn zorgde ervoor dat ik niet in een zwart gat viel’

4 mei 2023 · Leestijd 3 min

· ·

Sinds het overlijden van zijn dochter staat Jurgens lichaam continu 'aan'. Na veel therapie, is er ineens rust en vermoeidheid in zijn lijf. En dat is Jurgen niet gewend. Hoe krijgt hij weer een beetje positieve energie?

Ik zit tegenover mijn psycholoog. “Ik kan niet wennen aan de rust,” vertel ik hem. Sinds mijn EMDR-sessies (therapie voor trauma, red.) zijn voltooid, heb ik ineens rust in mijn lichaam. De verkramping in mijn armen en benen is weg, ik slaap beter, maar ben moe. Niet dat ik niets kan en doe, maar ik heb het gevoel dat ik nergens aan toe kom.

Waakstand

Mijn psycholoog vertelt dat mijn lichaam sinds het overlijden van Luna continu in de waakstand heeft gestaan. Ik heb mezelf geen rust gegund. Altijd maar bezig zijn, aan staan, op korte termijn doelen stellen. Maar vooral niet luisteren naar mijn lichaam.

Hij heeft gelijk. Altijd bezig te zijn is misschien aangeleerd gedrag, om ervoor te zorgen dat ik niet in het zwarte gat zou vallen. Het zwarte gat waar ik zo bang voor ben. Bang dat het emmertje overloopt en het lampje even uitgaat. Als ik heel eerlijk ben, staan er heel wat emmertjes klaar die elk moment kunnen overlopen.

Positieve energie

Maar wat gaan we eraan doen? Opgeven is geen optie, dat heb ik beloofd aan Luna. Dus gaan we op zoek naar dingen die me positieve energie kunnen geven. Wat zijn activiteiten die me altijd energie gaven, maar ik nu al een tijd niet doe? Lang hoef ik hier niet over na te denken: fietsen!

Ik open Strava (een app waar ik mijn fietstochten op deel) en zie toch wel een groot gat op mijn tijdlijn de laatste paar maanden. Ja, we hebben een puberende pup gekocht die veel aandacht claimt, maar om die nu de schuld te geven? Ik heb dit jaar ook geen uitdaging op sportief gebied, ik trainde altijd naar een evenement toe.

Wennen

Waarom heb ik een doel nodig om naar toe te werken? Kan het zijn dat ik moet wennen aan de rust in mijn lichaam? En dat “doelloos” fietsen en bewegen ook leuk kan zijn? Zo heb ik het nooit bekeken.

Dus prepareer ik mijn mountainbike en racefiets en beloof mezelf twee keer in de week te genieten van hetgeen me energie kost maar ook energie geeft.

Het meisje dat me er doorheen sleept

En ik kan jullie vertellen: het werkt! Mijn eerste tochtje is een gezamenlijke avondtocht op de mountainbike kriskras door de regio. Prachtige zonsondergang, fijn fietsgezelschap en als kers op de taart een hoop herten en reeën gespot in de natuur.

Als ik dan rondrijd om mijn stalen ros en naar beneden kijk op de framebuis, zie ik daar de naam staan van het meisje dat me er wel doorheen sleept: Luna van Riel