Laatste foto | 'Geertjes enige doel was haar kleinkind ontmoeten'

17 januari 2022 · Leestijd 4 min

· ·

Kort nadat Kees en Geertje horen dat hun dochter zwanger is, krijgen ze vreselijk nieuws: Geertje is ongeneeslijk ziek en zal snel overlijden. Geertjes laatste doel in haar leven, is haar kleinkind ontmoeten.

Kees: "De afgelopen jaren hadden Geertje en ik erg veel gewerkt. Toen we twee weken op vakantie waren in een luxe hotel in Kaapverdië, stroomden op het strand ineens de tranen over haar wangen. Geertje besefte: Deze luxe, dit is niet alles. Ze nam voor haar leven anders in te vullen. Meer genieten van onze kinderen, meer tijd voor elkaar. Heel ingrijpend, zeker als je weet hoe anders ons leven hierna werd."

De spreekkamer

"Geertje had totaal geen klachten. Toen we terugkwamen van onze vakantie zag ze ineens geel. Hepatitis opgelopen, dachten we. Hoor je wel vaker. Ik zie ons nog zitten in de spreekkamer, een hoop onderzoeken later. Alvleesklierkanker. Dan stort je wereld in."

"Omdat het niet was uitgezaaid, stelde de oncoloog chemo voor. Maar voor dat kon beginnen, werden we door hem gebeld. Ze hadden nog wat onderzoeken gedaan en hadden slecht nieuws. Er was niks meer aan te doen, ze kreeg nog een aantal maanden."

'Geertje was opgelucht'

"Het bizarre is, Geertje was ergens wel opgelucht. Ze keek enorm op tegen de chemo, de onzekerheid. Toch chemo doen zou haar leven drie maanden rekken. Dat wilde ze niet, daar was ze heel stellig in. Ik stond daar compleet achter."

Zwanger

"Even voor Geertjes diagnose, hoorden we dat onze dochter zwanger was. Het werd Geertjes enige doel in het leven haar kleinkind nog te ontmoeten. We leefden van dag tot dag. Onze wereld werd klein, draaide om ons gezin."

"Het voelde alsof Geertje zich al losmaakte van ons. Ze was steeds minder bezig met het hier en nu en steeds meer met het hiernamaals. 'Kees, ik weet waar ik naartoe ga en daar richt ik me op,' zei Geertje. Ik moest er in mee, maar wat heb ik daar moeite mee gehad. Het mooie is, haar overtuiging zorgde er achteraf juist voor dat ik mijn leven weer goed kon oppakken."

Uit haar rolstoel

"Toen onze dochter uiteindelijk beviel, was Geertje al erg verzwakt. Ik wilde dat ze thuis bleef. 'Kees, je houdt mij niet tegen, ik ga nu!' zei ze. Vol trots stapte ze met haar laatste kracht uit haar rolstoel, om de ziekenhuiskamer zelf binnen te lopen. Deze foto is even na dit moment gemaakt. Zo bijzonder en teer. Leven en dood, zo dicht bij elkaar. Ik vergeet het nooit meer."

Afscheid

"Dat ze haar kleindochter Esmee nog kon ontmoeten, was een enorme overwinning voor haar. “Geer, ons volgende doel is ons 30-jarige huwelijk”, zei ik. Maar ze zei nee, haar doel was bereikt. En dat is ook zo gebleken."

"Vlak voor ze stierf hebben we elkaar vastgehouden en gezegd hoe mooi het was dat we elkaar hadden ontmoet. “Ik ben een gelukkige vrouw geweest”, zei Geertje. Het was zo intens. Dat moment ben ik zo dankbaar voor. Niet iedereen krijgt de kans om afscheid te nemen."

Verliefd

"Hoe erg ik Geertje ook miste, ik had vrede met haar dood. 'Ik hoop dat je een lieve vrouw ontmoet om weer gelukkig mee te worden,' had ze me eerder nog gezegd. Ik had nooit verwacht dat het zo snel zou gebeuren. Opnieuw verliefd worden is me echt overkomen. Ik heb me daar wel schuldig over gevoeld. Voor mijn dochters was het heftig en ik begrijp hun pijn totaal. Het is niet fijn als je vader zo snel open staat voor een ander."

"In augustus 2020, ruim twee jaar na Geertjes dood, ben ik met Brammine getrouwd. Het was zo’n bijzondere dag, ook Geertje had daarin een plek. Met Brammine kan ik goed praten, ook over Geer. Het rouwproces gaat door, ook al ben ik nu gelukkig."

Drie hartjes

"Inmiddels is Esmee drie jaar. Dit gaat gelijk op met het overlijden van Geertje. Dat beseft Esmee nog niet, natuurlijk, maar daar wordt ze later mee geconfronteerd. Best raar, maar ook juist heel mooi. En ze lijkt zo op Geertje."

"Geertje zal ik nooit vergeten, ze blijft altijd in mijn hart. Onze trouwringen hebben we omgesmolten tot drie hartjes. Iedere dochter heeft er een. Daarin zijn ze verbonden met mij en hun moeder. Mijn huidige vrouw heeft dat bedacht. Prachtig, toch? Ik ben een bevoorrecht en dankbaar mens."