Roel van Velzen: 'Dit nummer voelt als een eerste strik om de rouw'
Martine ten Klooster gaat in deze aflevering van de podcast 'Tekstuele Voorlichting' in gesprek met Roel van Velzen (VanVelzen) over zijn nieuwe EP ‘Veranderlust’. Het is zijn eerste Nederlandstalige album, dat ontstaan is na een roerige tijd in zijn leven; hij verloor zijn vader. Een reis door het liedje ‘Nu het erop aankomt’ geeft inzicht in hoe dat er voor hem uitzag. "Er werd een extra laag aangeboord die ik niet meer kon negeren. Ik kan de pen nu nog dieper in mijn gevoel duwen."
Een laatste reis
VanVelzen: “Mijn vader en ik waren close en toen we wisten dat hij nog maar een paar maanden had, hebben we samen nog een laatste reis gemaakt. Dat was heel bijzonder. In zo’n reis komt het erop aan: wat ga je nog zeggen? Iedereen gaat op zijn eigen manier met verlies om en ik voelde dat ik na zijn overlijden nog iets wilde maken. De lat lag hoog, want het was wel mijn váder.
Toch lukte het me niet direct om er een goed nummer over te maken. In gesprek met Paul de Munnik zei ik: ik zoek een zin die alles samenvat, maar zelfs de mooiste zin is niet genoeg. En hij zei; dan is dát je eerste couplet,” vertelt VanVelzen in Tekstuele Voorlichting.
Een deel van mij
Over de zin het is een deel van jou dat altijd in mij leeft, zegt VanVelzen: “Ik lijk denk ik veel op mijn vader, hij was ook muzikant en een creatieve man. Het was een hele vrije denker, een gezellige man die je graag op je feestje had. Hij heeft dit nummer niet meer gehoord, maar hij zei wel: ‘Ik ben benieuwd naar je volgende stappen.’ Ik denk dat hij ergens begreep waar ik inzat en waar ik naartoe op weg was.”
Een strik om de rouw
“Dit nummer voelt als een eerste strik om de rouw. We hebben er ook een videoclip bijgemaakt met beelden van die laatste reis. Ik kon er lang niet naar kijken. Maar toen dat klaar was, was ik wel even heel emotioneel. Het is volbracht, ik rond daarmee de eerste fase van rouw nu heel bewust af. Dat hielp me. Vroeger dacht ik: als je doodgaat, dan is het klaar, dan stopt het. Dan is het stil. Nu is het een veel draaglijkere gedachte dat iemand nog ergens is en alles meekrijgt. Ik denk dat mijn vader nog wel ergens meekijkt.”
Lees ook over:
