Blog Moniek | ‘Het lukte me om zonder tranen het etentje door te komen’

Ik lig snikkend op bed als mijn lief binnenkomt. “Wat is er?”, vraagt hij, terwijl hij naast me komt zitten en me over mijn rug aait. Ik baal dat hij me zo aantreft. En dat op zijn verjaardag.

Het is een lange, lange dag geweest. Vol visite en leuke activiteiten. Maar vandaag was ook de sterfdag van mijn broertje Wouter. Iets waar ik zo min mogelijk aandacht aan besteed, omdat ik wil dat mijn lief vooral een leuke dag heeft. Maar deze avond, tijdens een etentje met mijn schoonouders, kwam er ineens iemand het restaurant binnen met een jas die wel heel erg leek op de jas die Wouter aanhad op de dag dat hij overleed. En ineens werd het me allemaal teveel. Het lukte me om zonder tranen het etentje door te komen, maar eenmaal thuis brak ik. En dat is hoe mijn lief me nu aantreft. Hij luistert naar mijn verhaal, geeft me een knuffel, kijkt me aan en zegt; “Zullen we nog even iets leuks kijken op TV?”.

Verdriet doorleven

Rouwtherapeuten zijn grote voorstanders van het doorleven van je verdriet. Verdriet om het verlies van een geliefde is niet iets wat weggestopt moet worden of bedolven moet worden onder activiteiten. Pas wanneer je je verdriet toelaat, ontstaat er ruimte om je leven op een goede manier opnieuw vorm te geven na een verschrikkelijk verlies. Verdriet, boosheid, bang zijn… Het zijn allemaal emoties die bij rouwen horen en die de ruimte moeten krijgen.

De volgende dag waren de sombere wolken een stuk minder donker.

Geschikt moment

Maar niet ieder moment is geschikt om emoties toe te laten. De groep 8 musical van je dochter is niet het geschikte moment om in huilen uit te barsten omdat je je man zo mist. Al is het heel begrijpelijk dat je daar verdrietig om bent. Een gezellig avondje uit met vrienden is meestal niet het juiste moment om te beginnen over jouw verdriet om het gemis van je moeder. En wanneer je geconcentreerd door een stortbui aan het autorijden bent, kun je ook maar beter niet nadenken over het feit dat je je broer zo mist. Je kunt er op zulke momenten beter voor kiezen om je verdriet even te parkeren en jezelf af te (laten) leiden voor dat moment. Het is wel belangrijk om je verdriet op een later moment in de ogen te kijken. Soms huil je er dan alsnog om. En soms blijkt dat dit niet nodig is op dat moment. Beiden is prima.

Minder donker

Mijn lief wist dat ik die avond veel te moe was om op een goede manier naar mijn verdriet te kijken, en dat ik het risico liep erin te blijven hangen. Daarom koos hij ervoor om me af te leiden, zodat ik goed zou kunnen slapen en er de volgende dag met een helder hoofd naar kon kijken. Hij had gelijk. De volgende dag waren de sombere wolken een stuk minder donker. En dat was prima.