Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Gedicht | Verdriet is zoveel meer

4 december 2018 · Leestijd 3 min

Foekje van der Heide schrijft korte verhalen en gedichten, in herinnering aan haar zoontje Sybe. Hij overleed vorig jaar zomer, tien maanden en tien dagen oud, aan de gevolgen van een zeldzame vorm van kanker.

Foekje van der Heide leidt een druk leven als ambitieuze vrouw en moeder van twee jonge kinderen. Tot het moment dat bij haar zoon Sybe een uitgezaaide tumor wordt geconstateerd. Er volgt een intense reis van hoop, grootse liefde en rauwe rouw om het verlies van haar zoon.

Vrolijk en aanwezig

Het boek dat ze schrijft begint in de tijd dat hij is opgenomen in het ziekenhuis. Ze schrijft over haar gevoelens en ervaringen in verhalen en gedichten: ,,Toen ik 7 was overleed mijn broertje, hij leefde maar een week. Daar werd toen minder openlijk over gesproken, dat deed je toen niet. Maar meteen vanaf het moment dat Sybe ziek werd, hebben we alles gedeeld, open en eerlijk, in alle kwetsbaarheid. Sybe was altijd een vrolijk, blij kind, heel erg aanwezig. Hij was het zonnetje, het zonnekind. Op zijn geboortekaartje schreef ik, blijkbaar intuïtief ‘Als een spiegel in de zon verlicht jij ons hart en zien en voelen wij liefde en nieuw leven’. Dat heeft Sybe ons geleerd; durf te leven in het hier en nu, met de zon in je hart.’’

Hieronder lees je haar gedicht Verlies.

Verlies

Het is zoveel meer

dan verdriet

om het gemis.

De dagelijkse confrontatie

met dat

niet (meer) is.

Een lege plek,

in herinneringen

of door gekkigheden

met zij

die niet weten.

Het is

een gegeven

dat dit

nu

voor altijd

het leven is.

Als je tenminste

niet verder kijkt

en gelooft

dat dood

dood is.

Als dat

het is

kan het zomaar zijn

dat je doorleeft

met de dood,

op een automatische piloot.

Je doet je ding

en gelooft

zelfs misschien

dat het leven

voor jou

oneerlijk en zwaar is.

Als je wilt leven

-meer dan hierboven

beschreven-

dat wacht je

nog een opgave.

Die

van het leven

door de dood

zien.

Verdriet doorleven

en je-Zelf ont-moeten,

ontdoen

van alle egostukken.

Mededogen en zachtheid

ontwikkelen

voor jezelf en anderen.

Voelen en zijn

met dat wat je eens was

en nu bent.

Tijd en ruimte nemen

om het hervonden zelf

stevig te gronden.

Zien en voelen

dat jij

-in nauwe verbinding

met het leven

voorbij hier-

lichtbrenger of heler bent

voor die stukken

die jij hebt losgelaten.

foekje

Foekje van der Heide heeft haar gedichten en teksten gebundeld in het boek Lief Zonnekind; een boek over haar zoontje Sybe. Het is hier te bestellen. 

Dit gedicht is met toestemming van de auteur geplaatst. Kopiëren, verspreiden en elk ander gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de auteur.

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--