Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Gedicht | Mijn eigen jongetje, de liefste die ik had

4 april 2020 · Leestijd 1 min

Suzanne Bos moest haar vrolijke, sprankelende zoontje Joris loslaten. Ze hoort zijn lach nog regelmatig als de wind door de bomen ruist. Speciaal voor hem schreef ze dit gedicht.

Mijn eigen jongetje

Mijn eigen jongetje
de liefste die ik had
in mijn droom ontmoet ik jou
jouw schaterlach breekt de hemel open
waar jij buitelt in stralend licht

Ik kijk in de spiegel van jouw ogen
en sla mijn moederhart om jou heen
dan gaan we dansen en vliegen
dwars door fysieke grenzen
voorbij elke wet en waarheid

En als ik wakker word, vier ik de liefde
dwars door en voorbij de dood

Eerder vertelde Suzanne Bos haar verhaal in Ik mis je:

Disclaimer

Bovenstaand gedicht en afbeelding is met toestemming van Suzanne overgenomen. Kopiëren, verspreiden en elk ander gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de schrijver.

Gedicht voor Sijmen | Nooit gedacht, maar toch gezegd…

Lees ook over:

Gedicht voor Sijmen | Nooit gedacht, maar toch gezegd…
Gedicht | Alle dagen wordt je naam genoemd

Lees ook over:

Gedicht | Alle dagen wordt je naam genoemd

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--