Brief aan Wouter | 'Als ik jou niet gekend had'

24 augustus 2022 · Leestijd 4 min

· ·

‘Een brief schrijven aan een overledene kan zo helend zijn!’ zegt Moniek uit eigen ervaring. Dus schrijft ze als afsluiter van haar reeks blogs een brief aan Wouter.

Lieve Wouter,

Als ik jou niet kende, had ik zoveel moeten missen in mijn leven. Je hebt geen idee hoeveel invloed je op mijn leven had en nog steeds hebt.

Ik weet nog heel goed dat je geboren werd. Toen papa en mama ons naar de overburen stuurden omdat jouw komst zich aankondigde, kon ik niet wachten om weer naar huis te gaan. Ik was ongeduldig en wilde mijn nieuwe babybroertje of –zusje zien. En toen was jij daar! Om heel eerlijk te zijn was ik wel een beetje teleurgesteld dat je een broertje was. Ik had al een broertje en wilde nu een zusje. Maar wat was je prachtig! Je was blond. Het enige blonde kind met blauwe ogen in ons gezin. Ik was dol op je, gaf je graag de fles en raakte al snel gewend aan jouw aanwezigheid. Ik was (en ben) een trotse grote zus.

'De laatste pasfoto die wij van jou hebben is er één met een hap uit je pony'

Boefje

Wanneer ik nu aan je denk, krijg ik vrijwel altijd een grote grijns op mijn gezicht. Want wat kon je ook een boefje zijn! Weet je nog die keer dat je met vuur speelde en een stuk uit je pony verschroeide? Je wist dat je een probleem had, omdat papa en mama je verboden hadden om met vuur te spelen. Maar je verzon een ingenieuze oplossing: je knipte het verschroeide stuk haar gewoon uit je pony. Probleem opgelost! De laatste pasfoto die wij van jou hebben is er één met een hap uit je pony.

Nog altijd herhalen we jouw beroemde uitspraken. Je moet mijn vrienden eens vreemd zien opkijken als ik vraag of de mayonaise giftig is. Je had het prachtig gevonden! En je zwager, de man met wie ik trouwde maar die jij niet kent, roept inmiddels net zo hard als ik dat we ‘Hollederlanders’ zien als we in het buitenland op een geel-met-zwart kenteken stuiten.

Nog altijd halen we herinneringen op aan jou. Nog altijd noemen we je naam. Nog altijd heb je invloed op ons leven.

Wat als?

Ik vraag me zo vaak af hoe het leven gegaan was als jij niet was overleden. Waren je andere drie broers, die jij nooit gekend hebt, dan wel geboren? Hoe zou je als volwassen broer geweest zijn? Zou je trots op me zijn? Was mijn leven anders verlopen als het ongeluk niet gebeurd was? Had ik andere keuzes gemaakt?

'Het leerde me om de mensen die me dierbaar zijn nu te zeggen dat ik van ze hou'

Nu het bijna 30 jaar na jouw overlijden is, zie ik dat het niet alleen maar pijn en verdriet heeft gebracht. Vreemd genoeg heeft het ook hele mooie dingen gebracht. Het leerde me dat in het diepste dal nog altijd prachtige bloemen kunnen bloeien. Het gaf me levenservaring die me nu helpt om een stukje op te lopen met andere mensen die het heel moeilijk hebben. Het leerde me om dankbaar te zijn voor alle kleine dingen in het leven. Het leerde me om de mensen die me dierbaar zijn nu te zeggen dat ik van ze hou, omdat ik niet weet of er een morgen is. Het liet me zien dat na ieder diep, diep dal ook weer een weg omhoog is, hoe hopeloos de situatie ook lijkt. Het leerde me dat God in alle omstandigheden naast me loopt, me bemoedigt en me troost.

Lieve Wouter, ik mis je nog steeds. Ooit komt er een dag waarop we elkaar weer zullen zien. Dan krijg je eerst een dikke knuffel. En wat zullen we elkaar dan veel te vertellen hebben.

Love you!

Moniek

Dagboek Catharina #1 | ‘Even praten over het ongeluk, en dan weer door met werken’