Els was een heerlijk mens, vol energie, altijd wel een beetje onrustig. Soms een beetje mrs Boucquet, want ze schepte best graag op: over haar kinderen, over mij, over haar accordeon, over het "chalet" (we mochten het geen caravan meer noemen.....). We moesten trouwen, maar ze was altijd gelukkig met haar kinderen. En met mij. Accordeon spelen was haar passie. Ze had een groot probleem: angst voor welke dokter dan ook. Daarom ontkende ze de laatste jaren, dat ze eigenlijk ziek was. Wij waren op dat punt machteloos. Ik mis haar nog elke dag, zou haar zo terug willen "toveren"
Lees het volledige verhaal