Column Nico | Dubbel verdriet: geen contact meer met familie
Geen contact hebben met iemand uit je gezin of familie kan heel pijnlijk zijn. Als er dan ook nog iemand uit de familie overlijdt, laait de pijn van het verbroken contact weer op. Zou hij naar de begrafenis komen?
Contact verbroken
Je hebt een prachtig gezin: een vrouw en twee dochters en twee zoons. Helaas zit er een grote kras in je geluk. Je jongste zoon, met wie je toen hij kind was, zoveel leuke dingen gedaan hebt, heeft jaren geleden al het contact met thuis verbroken. Het werd al minder toen hij een relatie had met een vrouw. Na hun trouwen werd het contact snel minder, tot het ophield. Niemand heeft ooit kunnen begrijpen waarom hij dat gedaan heeft. Er is geen ruzie geweest. Hij leek geen psychische problemen te hebben. Je hebt wel eens gedacht dat hij in een soort sekte beland is en dat dat er mee te maken zou kunnen hebben. Je weet ook niet of er ooit kleinkinderen geboren zijn. Je andere zoon heeft een mailadres dat waarschijnlijk nog wel klopt. In het verleden heeft hij weleens kort gereageerd en het mailadres is nooit afgesloten. Maar ook hij weet niet waar hij woont. Niemand hoort iets van hem.
‘Je hebt op de begraafplaats door de struiken heen gekeken om te zien of hij zich erachter verstopt had.’
Nu is de grote klap gevallen dat je vrouw ernstig ziek geworden is en is overleden. De oude pijn, waaraan jullie gewend leken, vlamde in deze periode hevig op. Jullie hebben het hem bericht. Geen reactie. Je hebt zo gehoopt en gebeden dat hij zijn zieke moeder zou opzoeken. Zij heeft er ook zo intens naar verlangd. Het is niet gebeurd. De andere kinderen werden weleens chagrijnig: ‘U bent alleen maar met hem bezig. Wij zijn er ook nog!’
Hoop
Je hebt het overlijdensbericht per mail naar hem gestuurd. Opnieuw geen reactie. Je hebt in de rouwsamenkomst verlangend rondgekeken of hij erbij was. Je hebt op de begraafplaats bij wijze van spreken door de struiken heen gekeken om te zien of hij zich erachter verstopt had. Géén zoon. Je was daar – zoveel jaar na zijn vertrek – zo intens mee bezig dat je gewoon moeite had om je te concentreren op wat er allemaal gezegd werd in de dienst en tijdens de begrafenis. Je vrouw is gestorven. Dat heeft jou gehalveerd. Het gemis van je jongste zoon halveert jou in deze omstandigheden nog eens. Je hebt weleens gelezen dat het verschil tussen een gelovige en een ongelovige is, dat de gelovige altijd hoop heeft. Wat dat betreft zou je liever een ongelovige zijn. Juist de hoop – die nooit uitgekomen is – heeft het loslaten van je zoon voor jou moeilijk gemaakt.
Lees ook: 5 tips om familieruzie te voorkomen na een overlijden.
Geschreven door
Nico van der Voet
