Blog Jurgen | ‘Ik rouw heel anders dan mijn vrouw en dochter, dat botst soms’

19 oktober 2023 · Leestijd 3 min

· ·

Zelf rouwen is voor Jurgen al ingewikkeld genoeg. Dat iedereen binnen zijn gezin anders rouwt, brengt soms nog meer uitdagingen met zich mee.

Ik ga naar een psycholoog, nog steeds. En ik blijf dit lekker doen zolang dit goed voelt. De intervallen tussen de afspraken worden wat langer, maar de gesprekken zijn belangrijk. Heb ik dan het idee dat het fout gaat of dat ik terugval? Nee niet echt, maar de bevestiging krijgen van een professional dat je het goed doet met je gezinnetje, is ook wel fijn. Nog beter gezegd: het is nodig.

Kleine ups, grote downs

Want het vervelende van rouwen is dat het gaat met ups en downs. Kleine ups en vaak grote downs. Daarnaast rouw ik geheel anders dan mijn vrouw Karin en dochter Senna, dus het botst af en toe.

Ik kan mijn verdriet kwijt in een wandeling of tijdens een gruwelijke karaoke-sessie in de auto en Karin en Senna storten zich bijvoorbeeld helemaal op de uitdagingen in het werk, school of in sport. Dit laatste helpt mij trouwens ook. Twee keer per week een spinninglesje van een uur doet wonderen.

Botte bijl

Raar dat de mensen die dichtbij staan, ook soms de mensen zijn waarmee je botst. Misschien wel omdat buitenstaanders de rouw om het verlies van een negenjarige dochter en zusje vaak niet begrijpen of er niet naar durven te vragen. Het fijne van je directe naasten is dat ze het wel begrijpen en ik weet dat zij er altijd voor me zijn.

Ondanks dat ik dit weet, gebeurt het dus wel eens dat we het niets eens zijn met elkaar. Karin is bijvoorbeeld wat voorzichtiger, weegt haar woorden af. Terwijl ik meer van de botte-bijl-benadering ben. Het bijzondere is dat door het gevoel te bespreken en elkaar te respecteren, dit ieder keer nog goed komt.

Retetrots

We zijn sterker dan ooit, kunnen samen alles aan en genieten intens van de kleinste dingen. Een wandeling in de bossen, een etentje bij ons favoriete restaurant, een thuis bioscoop avond of kijken bij een hockeywedstrijd van onze inmiddels volwassen dochter Senna.

'Ik ga eens vaker benoemen dat we het goed doen als team Luna'

Ik ga eens wat meer benoemen dat we het goed doen als team Luna. Ik ben retetrots op ons, juist omdat we hier niet voor hebben gekozen. Het verleden is niet meer te veranderen, maar de herinneringen die we samen maken hebben we wel deels in de hand. Wat de toekomst brengt, zien we wel. En nu op naar het volgende gesprek met mijn psycholoog. De intervallen worden langer, het rouwen wordt niet minder, maar het is wel beter te doen.

Zoals Luna ieder avond zei voor het slapen gaan: Trots en andere dingen…

Trots en andere dingen, lieve Luna. Ik mis je, kleine dondersteen.

Jurgen: 'Luna's (9) laatste wens was om met ons te trouwen' (Deel 1)